Η μελέτη των αρχαίων ελληνικών ΔΕΝ αναπρογραμματίζει τον εγκέφαλο δυσλεκτικών παιδιών

Ο ισχυρισμός πως η μελέτη αρχαίων ελληνικών έχει θετική επίδραση στην κατάσταση δυσλεκτικών παιδιών δεν έχει τεκμηριωθεί.

Το είδαμε στα: ipaideia.gr, koutipandoras.gr, awakengr.com, cretablog.gr

Τα άρθρα που κυκλοφορούν σχετικά με το θέμα αναπαράγουν ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς όσων αφορά την επίδραση της διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών στην εγκεφαλική λειτουργία παιδιών με δυσλεξία. Το κείμενο που κυκλοφορεί είναι σχεδόν το ίδιο σε κάθε μέσο, με ορισμένες παραλλαγές, και αναφέρει τα εξής:

Η παρακάτω είδηση είναι αφιερωμένη στους πολέμιους της Eλληνικής γλώσσας…Την συστηματική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας προτείνουν ξένοι καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.

Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock, η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα…το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.

Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.

Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.

Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:

1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.

2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.

3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου

Ο Eric Haverhoc ασχολήθηκε με την αρχαία ελληνική γλώσσα και γραφή τόσο στο πλαίσιο της μετάβασης από τον προφορικό στο γραπτό λόγο και την ιδιαίτερη σημασία αυτής της εξέλιξης στη μετάδοση πληροφοριών, όσο και στο πλαίσιο της ιδιαιτερότητας που είχε η αρχαία ελληνική γλώσσα, κατά τον ίδιο, συγκριτικά με άλλες γλώσσες της εποχής.

Ωστόσο παρά τις όποιες παρατηρήσεις και απόψεις είχε πάνω στο θέμα, δεν έκανε ποτέ κάποια επισήμανση σχετικά με την “επίδραση της γλώσσας στον εγκέφαλο” καθώς ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση με τις νευροεπιστήμες.

Ο τόμος στον οποίο γίνεται αναφορά στα άρθρα που κυκλοφορούν, με την ονομασία “Alphabet and the Brain“, αποτελεί συλλογή μελετών σχετικά με τη σύνδεση της εγκεφαλικής λειτουργίας και των συστημάτων γραφής, στον οποίον όμως δε γίνεται καμία αναφορά σχετική με “περισσότερη ενεργοποίηση” της περιοχής Broca του εγκεφάλου.

Γίνεται αναφορά σε διαφορετικά εγκεφαλικά μοτίβα που παρατηρούνται από την ανάγνωση διαφορετικών τύπων γραφής, συγκεκριμένα του σημιτικού και του ινδοευρωπαϊκού αλφαβήτου, αλλά δεν επισημαίνεται πουθενά ότι τα αρχαία ελληνικά είχαν κάποια ιδιαίτερη επίδραση. [πηγή]

Στη συνέχεια του άρθρου βλέπουμε το εξής σημείο:

Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!

Η μελέτη στην οποία αναφέρεται και η οποία δημοσιεύτηκε στο peer-reviewed περιοδικό Literacy το 2006 δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια μελέτη περίπτωσης. Δεν υπήρξε συγκριτική ανάλυση των αποτελεσμάτων από πολλά παιδιά με την ίδια κατάσταση σε διαφορετικές γλώσσες ώστε να εξεταστεί αν πρόκειται όντως για επίδραση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ή αν τα ίδια αποτελέσματα προκύπτουν και απ’ την εκμάθηση άλλων γλωσσών. [πηγή]

Εν ολίγοις, τόσο η συγκεκριμένη μελέτη, όσο και τα υπόλοιπα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο προαναφερθέν άρθρο, δεν αποτελούν επαρκείς αποδείξεις για τεκμηρίωση του ισχυρισμού πως η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας έχει την οποιαδήποτε θετική επίδραση στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας.