Η δολοφονία του John F. Kennedy

Η δολοφονία του John F. Kennedy

Πριν δύο μέρες ανέβασα ένα θέμα που θεωρούσα τελειωμένο, αυτό της αποστολής στη σελήνη. Περίμενα να περάσει απαρατήρητο, αλλά τα σχόλια ήρθαν βροχή (στο Facebook). Επειδή λοιπόν θεωρώ πως όταν η διαφωνία είναι δημιουργική και κόσμια μόνο καλό κάνει, πάρτε και αυτό και τα λέμε.

Greek Skeptic

Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, από μικρός λάτρης του κινηματογράφου, να μπαίνω στο τρόλεϊ με τους κολλητούς, για να πάμε στην άλλη γειτονιά όπου είχε πολλούς κινηματογράφους και όπου ένας, το Τροπικάλ, έπαιζε το JFK του Oliver Stone.

Θυμάμαι να το παρακολουθώ με ανοιχτό το στόμα και όταν τελείωσε, να βγαίνω από τον κινηματογράφο χωρίς καμία, μα καμία αμφιβολία στο μυαλό μου πως ο JFK είχε πεθάνει από τις σφαίρες κάποιου που δεν συνελήφθη ποτέ.

Καθώς τα χρόνια περνούσαν, διάβαζα όλο και περισσότερα για αυτή τη δολοφονία και γινόταν συνεχώς όλο και πιο ξεκάθαρο πως ο πρόεδρος είχε δολοφονηθεί από αγνώστους, μάλλον τοποθετημένους στο λοφάκι δίπλα από το δρόμο, το περιβόητο “grassy knoll”. Ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου. Οι ανακρίβειες και τα προβλήματα στην επίσημη εξήγηση ήταν τόσα πολλά που δεν χωρούσε αμφιβολία.

Μερικά χρόνια αργότερα, διάβαζα ένα άρθρο στο Internet και μέσω email ρώτησα τον συγγραφέα αν έχει ασχοληθεί καθόλου με την περίπτωση JFK. Μου απάντησε πως ναι, αλλά δεν έχει γράψει κάτι μιας και θα ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά αν ήθελα πληροφορίες μπορούσα να διαβάσω το βιβλίο του Vincent Bugliosi: Reclaiming History.

Το βρήκα, το διάβασα και μέσα από τις 1648 σελίδες του έμαθα πράγματα που δεν ήξερα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα στην πράξη τί σημαίνει confirmation bias, όταν επιλέγεις τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν την ιδέα που έχεις στο μυαλό σου και αγνοείς τις άλλες πληροφορίες που ακυρώνουν την ίδια ιδέα, και με ποιό τρόπο λειτούργησε σε εμένα, αυτό το bias, τόσα χρόνια.

Το μυαλό μου κολλημένο στην ταινία του Stone δεν μπορούσε να δει πέρα από τη θεωρία της “μαγικής σφαίρας” ή τα άλλα “προβλήματα” που υποτίθεται πως είχε η “επίσημη θεωρία”.

Τελικά αυτό το βιβλίο αποτέλεσε ένα δυνατό ξυπνητήρι για εμένα, όχι μόνο στο θέμα της δολοφονίας του JFK αλλά και στο πως βλέπω τα πράγματα γύρω μου, τί αποδείξεις δέχομαι και πως τις αξιολογώ.

Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσω να σας δείξω γιατί η δολοφονία του Κένεντυ έγινε από τον Lee Harvey Oswald και μόνο από αυτόν. Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα, αλλά οι πληροφορίες είναι πάρα πολλές. Η αναφορά Warren (Warren Report) η οποία είναι  το αποτέλεσμα της έρευνας για τη δολοφονία, είναι 26 τόμοι και όπως είναι λογικό δεν την έχω διαβάσει αλλά ακόμα και αν την είχα διαβάσει, σε αυτό το blog δεν θα ανέβαινε ποτέ.

Αντιθέτως, μιας και η πλειοψηφία των Ελλήνων έχουμε δει την ταινία του Stone και ίσως ένα-δυο ντοκιμαντέρ που επιβεβαιώνουν τη θεωρία της συνωμοσίας, θα σταθώ στα πιο δημοφιλή σημεία στα οποία στέκονται και οι περισσότεροι συνωμοσιολόγοι.

Ξεκινώ και όποιος αντέξει! Σημείωση: οι αριθμοί στις παρενθέσεις σας οδηγούν στις πηγές από τις οποίες αντλήθηκε η πληροφορία

Πόσοι πυροβολισμοί ακούστηκαν στην Dealey Plaza;

Οι μαρτυρίες διαφέρουν, όπως γίνεται συνήθως. Αυτό δεν είναι περίεργο αν σκεφτείς πως η αναστάτωση, ο θόρυβος των αυτοκινήτων, των μηχανών και των ανθρώπων  ήταν πολύ μεγάλος. Ένα άλλο που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι πως ήδη από εκείνη την εποχή οι άνθρωποι είχαν αρχίσει να φτιάχνουν ιστορίες για το τί ακριβώς συνέβη και τί είδαν οι ίδιοι. Ο ρεπόρτερ και αυτόπτης μάρτυρας Hugh Aynesworth, όταν προσπαθούσε να μαζέψει πληροφορίες από άλλους μάρτυρες συνάντησε πολλές δυσκολίες. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία ζευγαριού όπου ο σύζυγος έλεγε πως είχε δει το ένα και το άλλο και ξαφνικά πετάχτηκε η σύζυγος και του είπε: “Δεν μπορεί να τα έχεις δει όλα αυτά γιατί εκείνη την ώρα ήμασταν στο πάρκινγκ!”(1) Ακόμα και τότε οι άνθρωποι κατασκεύαζαν ιστορίες που δεν ήταν πραγματικές.

Τελικά οι μαρτυρίες για το σύνολο των πυροβολισμών μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

Η συντριπτική πλειοψηφία αναφέρει 3 πυροβολισμούς (2), ένας αριθμός με τον οποίο συμφωνεί και η επιτροπή Warren. Οι αμφισβητίες δίνουν υπερβολική σημασία σε αυτούς που λένε πως οι πυροβολισμοί ήταν περισσότεροι από τρείς ενώ τα στοιχεία μας οδηγούν αλλού.

Σχετικά με το σημείο από όπου ακούστηκαν οι πυροβολισμοί, οι γνώμες διαφέρουν (3). Το πρόβλημα όμως ξεκινά με την ακουστική στην Dealey Plaza όπου τα κτήρια που βρίσκονται γύρω της δημιουργούν πολλές ηχούς. Το σύγγραμμα Firearms Investigation Identification and Evidence που αποτελεί σημείο αναφοράς για τέτοια θέματα, γράφει πως είναι αδύνατο να καταλάβεις την πηγή του βλήματος από τον ήχο του (4). Πολλοί μάρτυρες αναφέρθηκαν στις μαρτυρίες τους σε δονήσεις και ηχούς που άκουσαν. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν με τα ηχητικά πειράματα που έγιναν στην Dealey Plaza από την επιτροπή της Γερουσίας (House Select Committee) που έκανε έρευνα το 1978 (5).

Αυτό που δεν αμφισβητείται είναι πως από όλους τους μάρτυρες που άκουσαν πυροβολισμούς, ελάχιστοι λένε πως αυτοί προήλθαν από κάποιο άλλο σημείο εκτός της αποθήκης βιβλίων(6). Οι συνωμοσιολόγοι κρατούν μόνο τις μαρτυρίες που διαφέρουν και ξεχνούν τις υπόλοιπες, τις περισσότερες, που συμφωνούν με την επίσημη θεωρία.

Φωτογραφικές μεγεθύνσεις

Ξέρουμε πόσο αναξιόπιστες είναι οι μαρτυρίες ατόμων που ήταν παρόντα. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι με τους οποίους μπορούν να ξεγελαστούν οι αισθήσεις μας. Αλλά μια φωτογραφία είναι κάτι άλλο, κάτι με μεγαλύτερη λεπτομέρεια που δεν μπορεί να ξεγελαστεί, απλώς αποτυπώνει.

Η Mary Ann Moorman τράβηξε μια τέτοια φωτογραφία σχεδόν ακριβώς τη στιγμή που ο πρόεδρος δέχεται την μοιραία βολή. Τη φωτογραφία αυτή την ανακάλυψε ο ερευνητής David Lifton ο οποίος και την ανέλυσε. Αρχικά είδε κάτι που έμοιαζε με καπνό ακριβώς πάνω από τον φράχτη στο λόφο με το γρασίδι και έναν άνθρωπο πίσω από τον καπνό. Να ήταν αυτός ο δολοφόνος;

Αργότερα ο ίδιος κατέληξε στο συμπέρασμα πως αυτό που είδε ήταν ένα ελάττωμα της φωτογραφίας και τίποτε παραπάνω (7). Αλλά κοιτώντας καλύτερα είδε και άλλον έναν άνθρωπο με όπλο και μετά και άλλον, και άλλον, και άλλον (8). Αυτά τα ευρήματα αμφισβητήθηκαν από έναν άλλο ερευνητή, τον Josiah Thompson ο οποίος βρήκε έναν δικό του “πιστολέρο” σε άλλο σημείο στη φωτογραφία (9).

Αργότερα ο ίδιος ο Lifton κατέληξε στο συμπέρασμα πως η φωτογραφία και οι μεγεθύνσεις δεν βοηθούσαν και πως όλοι όσοι διαφωνούσαν με την αναφορά Warren είχαν την τάση να “βλέπουν” περισσότερα στη φωτογραφία από τους άλλους (10).

Περίεργοι Θάνατοι

Πολύ συζήτηση έχει γίνει για μια λίστα με δήθεν περίεργους θανάτους ατόμων που ενεπλάκησαν, με κάποιο τρόπο ο κάθε ένας, στη δολοφονία του Κένεντυ.

Η ιστορία αυτή εκδόθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Ramparts το 1967 και από τότε έχει γίνει μύθος που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Κανένας όμως δεν σκέφτηκε πως από τα πάνω από 12 άτομα που περιλαμβάνονται στη λίστα με τους μυστηριώδεις θανάτους, μόνο ένα μπορούσε να θεωρηθεί αυτόπτης μάρτυρας. Η λίστα μεταξύ άλλων περιλάμβανε τη σπιτονοικοκυρά του Όσβαλντ, δύο δημοσιογράφους που έγραψαν για την υπόθεση, έναν από τους δικηγόρους του Τζάκ Ρούμπι (δολοφόνος του Όσβαλντ), τον οδηγό του ταξί που πήρε τον Όσβαλντ μετά τη δολοφονία, μια από τις στριπτιζέζ του Ρούμπι καθώς και τον σύζυγο μιας άλλης στριπτιζέζ, τον αδερφό ενός μάρτυρα στη δολοφονία του Αστυνομικού Τίπιτ από τον Όσβαλντ που έγινε 45 λεπτά μετά τη δολοφονία του JFK, και τη συμπαρουσιάστρια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, την Dorothy Kilgallen. Ακόμα και οι αρχικοί εκδότες της λίστας δυσκολεύτηκαν να δεχθούν την ύπαρξη της Kilgallen στην λίστα των περίεργων θανάτων και είπαν πως ναι μεν δεν είναι λογικό, αλλά είχε πάθος με την υπόθεση και είχε πει σε φίλους πως πίστευε πως είναι συνωμοσία και πως θα βρει τους ενόχους ακόμα και αν αυτό της κοστίσει τη ζωή (11).

Τελικά κανένας από αυτούς του θανάτους δεν ήταν ιδιαίτερα μυστηριώδης ή περίεργος, αλλά σε αυτή τη περίοδο κανείς δεν ενδιαφέρονταν για δημοσιογραφική ακρίβεια (12).

“Προς τα πίσω και δεξιά”

Αν υπάρχει ένα σημείο που οι συνωμοσιολόγοι κρατούν ψηλά σαν άγιο εικόνισμα είναι η κίνηση του κεφαλιού του Κένεντυ όταν τον χτυπά η μοιραία σφαίρα. Ακόμα και στην ταινία του Stone ο ήρωας τον οποίο υποδύεται ο Kevin Costner, το τονίζει ξανά και ξανά κατά την παρουσίασή του: “Back and to the right, back and to the right.”

Αυτή η εικόνα έχει προκύψει βέβαια από το φίλμ του Ζαπρούντερ, του μόνου ατόμου που είχε κάμερα σε εκείνο το σημείο, εκείνη την ημέρα. Σε αυτό το βίντεο όντως βλέπουμε τον Κένεντυ να πιάνει πρώτα τον λαιμό του καθώς τον χτυπά η δεύτερη σφαίρα και αμέσως μετά το κεφάλι του να τινάζεται προς τα πίσω και δεξιά.

Οι συνωμοσιολόγοι μας λένε πως αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν η σφαίρα έρχονταν από μπροστά και αριστερά και συνεπώς δεν θα μπορούσε να έχει πυροβολήσει ο Όσβαλντ που ήταν πίσω από το αυτοκίνητο, στην αποθήκη σχολικών βιβλίων. Οπότε υπήρχε και δεύτερος δολοφόνος.

Είναι όμως αλήθεια αυτό; Το 1975 η Επιτροπή Ροκφέλερ (13) συγκέντρωσε ειδικούς γιατρούς και εξέτασαν τη συγκεκριμένη σκηνή στο φιλμ. Οι γιατροί ομόφωνα κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αυτή η κίνηση δεν θα μπορούσε να είχε προκληθεί από μια σφαίρα που θα έρχονταν από μπροστά. Η ιδέα πως τα σώματα κινούνται με τη φορά της σφαίρας είναι λανθασμένη, είπαν, και έχει δημιουργηθεί από τις ταινίες του Χόλυγουντ και τις τηλεοπτικές σειρές όπου η προσοχή στις λεπτομέρειες δεν είναι τόσο σημαντική όσο ο εντυπωσιασμός του κοινού. Το χτύπημα της σφαίρας θα προκαλούσε μια μικρή κίνηση του κεφαλιού αλλά όχι το τίναγμα που βλέπουμε στην ταινία. Όπως είπαν οι Drs. Werner Spitz, Richard Lindenberg και Fred Hodges, το τίναγμα που βλέπουμε θα μπορούσε να προκληθεί από ένα βίαιο ίσιωμα και σφίξιμο ολόκληρου του σώματος ως αποτέλεσμα της μυϊκής σύσπασης που θα προκαλούσε ένα μεγάλο ξαφνικό τραύμα στο νευρικό σύστημα του εγκεφάλου (14).

Μια άμεση κίνηση του κεφαλιού στην ίδια πορεία με αυτή της σφαίρα μπορούμε να δούμε στο Ζαπρούντερ φιλμ στα καρέ 312 και 313 όταν το κεφάλι του προέδρου κινείται για μερικά εκατοστά προς τα μπρος πριν την μεγάλη κίνηση προς τα πίσω και δεξιά που ξεκινά στο καρέ 314 (15).

Αρκετοί άλλοι ειδικοί συμφωνούν με την παραπάνω άποψη. Ακόμα και ο Vincent Di Maio, παθολόγος και συγγραφέας του εγχειρίδιου Gunshot Wounds: Practical Aspects of Firearms, Ballistics, and Forensic Techniques, λέει πως οι σφαίρες δεν προκαλούν κίνηση στο σώμα στην ίδια κατεύθυνση. “Η άποψη πως το κάνουν βασίζεται σε ταινίες του Arnold Schwarzenegger” (16).

Η θεωρία της “μαγικής σφαίρας”

Ίσως το πιο σημαντικό από τα στοιχεία που προκύπτουν από την ταινία του Stone και ακούγεται συνεχώς από όλους τους συνωμοσιολόγους.

Πως είναι δυνατόν μια σφαίρα που βγαίνει από τον λαιμό του Κένεντυ να προκαλέσει πολλαπλούς τραυματισμούς στον κυβερνήτη του Τέξας που κάθονταν στο μπροστινό κάθισμα ειδικά όταν αυτοί οι τραυματισμοί δεν ήταν στην ίδια ευθεία;

Οι θεωρίες συνωμοσίας επιμένουν πως η “μαγική σφαίρα” ήταν εφεύρεση της επιτροπής Warren προκειμένου να στηρίξει τη θεωρία του ενός δολοφόνου.

Ο παθολόγος James J. Humes που εξέτασε το σώμα του προέδρου ήταν ο πρώτος που υπέθεσε πως η σφαίρα που χτύπησε τον πρόεδρο στο λαιμό είναι η ίδια που χτύπησε και τον κυβερνήτη. Στις ακτινογραφίες και την εξέταση που έκανε είδε πως η σφαίρα πέρασε μέσα από τον λαιμό του προέδρου χωρίς να αγγίξει κόκκαλα και μπήκε στη πλάτη του κυβερνήτη όπου διέσχισε το στήθος του (17).

Αν η παραπάνω θεωρία επαληθεύονταν τότε αυτό θα εξηγούσε που ήταν η πρώτη σφαίρα που χτύπησε τον πρόεδρο, μιας και αυτή δεν βρέθηκε ούτε στο σώμα του αλλά ούτε και στο αυτοκίνητο. Παράλληλα η θεωρία αυτή ταίριαζε με το χρονοδιάγραμμα των πυροβολισμών στο οποίο οι ερευνητές είχαν καταλήξει βλέποντας την ταινία του Ζαπρούντερ. Θα εξηγούσε επίσης το λόγο που η τρύπα εισόδου στο σώμα του κυβερνήτη ήταν οβάλ και όχι στρογγυλή (η σφαίρα βγαίνοντας από τον λαιμό του προέδρου είχε χάσει την ισορροπία της).

Τα μέλη της επιτροπής Warren ήταν δύσπιστα με αυτή τη θεωρία, αλλά μετά την αναπαράσταση που έγινε από το FBI και την Secret Service στην Dealey Plaza, κατέληξαν να την αποδεχτούν (18). Παρόμοιες αναπαραστάσεις έγιναν και από το BBC (19), το Discovery Channel (20) και άλλους και όλοι κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Αλλά στην ταινία JFK βλέπουμε τον Kevin Costner να διαλύει αυτή τη θεωρία με πολύ απλό τρόπο. Δείτε το βίντεο:

Απλό έτσι; Απλό και δυνατό σαν μήνυμα. Η σφαίρα δεν θα μπορούσε να κάνει τόσες στροφές αν δεν ήταν μαγική ή… υπήρχαν και άλλοι δολοφόνοι. Απλό.

Το πρόβλημα είναι όμως πως το στήσιμο της αναπαράστασης που κάνει ο Stone στην ταινία είναι λάθος. Ο Κένεντυ και ο κυβερνήτης Κόναλλυ δεν ήταν ούτε στο ίδιο ύψος, αλλά ούτε και στην ίδια ευθεία. Το κάθισμα του κυβερνήτη Κόναλλυ ήταν μικρό, χαμηλωμένο σε σχέση με τα υπόλοιπα και μερικά εκατοστά προς το κέντρο του αυτοκινήτου. Παράλληλα τη στιγμή που χτύπησε η σφαίρα, ο Κόναλλυ είχε στρίψει το σώμα του προς τα δεξιά. Αν συνυπολογίσεις αυτές τις σημαντικές διαφορές και τραβήξεις μια ευθεία γραμμή, τότε όλες οι πληγές και των δύο αντρών έρχονται στην ίδια ευθεία με το παράθυρο της αποθήκης βιβλίων όπου είχε στηθεί ο Όσβαλντ.

Αν λοιπόν συνυπολογίσουμε όλα τα παραπάνω τότε δεν χρειαζόμαστε μια μαγική σφαίρα αλλά ούτε και άλλους δολοφόνους.

Συμπέρασμα

Ο Vincent Bugliosi, πριν γίνει συγγραφέας ήταν δημόσιος κατήγορος. Ως γνώστης του νομικού συστήματος τον ενοχλούσε πολύ που κυκλοφορούσαν διάφορες θεωρίες συνωμοσίας για τον θάνατο του Κένεντυ. Έτσι, πριν γράψει το βιβλίο, δίκασε τον Όσβαλντ για τον φόνο. Η δίκη που έστησε ήταν κανονικότατη σε όλα, εκτός του ότι ο κατηγορούμενος ήταν απών διότι ήταν… νεκρός. Στη δίκη καταδικάστηκε ο Όσβαλντ διότι όλα τα στοιχεία έδειχναν πως αυτός ήταν ο μοναδικός δολοφόνος και όχι ένας αποδιοπομπαίος τράγος.

Υπάρχουν βέβαια και άλλα στοιχεία που δείχνουν την ενοχή του Όσβαλντ και καταρρίπτουν τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, αλλά δεν θα μπορούσα να γράψω για τα πάντα! Θα έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο 1648 σελίδων και αυτό το έχει κάνει ήδη ο Bugliosi.

Πριν λοιπόν κάποιος γράψει σχόλιο σχετικά με κάποιο θέμα που δεν αγγίζω και μου πει “ναι αλλά πως εξηγείς το….”, προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο. Εκτός από εξαιρετικά καλογραμμένο είναι και πολύ ενδιαφέρον.

Τέλος, νομίζω πως πρέπει να εξηγήσω γιατί έκατσα και έγραψα για ένα θέμα που δεν είναι Ελληνικό, άρα όχι τόσο ενδιαφέρον, και που είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στο μυαλό των συνωμοσιολόγων που το να ελπίζω πως θα αλλάξουν γνώμη είναι σαν να χτυπάω ένα νεκρό γιατί δεν σηκώνεται. Με άλλα λόγια είναι ανώφελο.

Αλλά εγώ έχω άλλη άποψη. Μπορεί κάποιους να μην τους αγγίξω. Δεν έχω αυταπάτες… πολλές. Θέλω όμως αυτοί που δεν έχουν καταλήξει και ψάχνουν πριν αποφασίσουν, να δούν και αυτό πριν πάρουν θέση. Μπορεί να μην μοιάζει σημαντικό το συγκεκριμένο θέμα, αλλά κατά τη γνώμη μου, ήταν μια από τις πρώτες φορές που ο κόσμος άρχισε να νιώθει πως μια κυβέρνηση μπορεί να συνωμοτήσει για να σκοτώσει ένα πρόεδρο, τον πιο δυνατό πρόεδρο και να μην τιμωρηθεί κανένας. Αυτό ήταν ένα χτύπημα κατά της εμπιστοσύνης του κόσμου προς τις κυβερνήσεις και έδωσε μια δυνατή ώθηση στις θεωρίες συνωμοσίας με αποτέλεσμα, σήμερα, να βλέπουμε τόσες πολλές.

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια πως οι κυβερνήσεις είναι αθώες. Σε καμία περίπτωση! Με το που ξυπνάνε το πρωί σκέφτονται πως να μας κοροϊδέψουν με κάποιο τρόπο. Αλλά το να αναλωνόμαστε σε αυτά που δεν είναι πραγματικές συνωμοσίες είναι χάσιμο χρόνο και με αυτό τον τρόπο επιτρέπουμε στους αληθινούς συνωμότες να εργάζονται με την ησυχία τους. Όσο εμείς κοιτάζουμε αλλού αυτοί δρουν ανενόχλητοι.

Ας μάθουμε λοιπόν να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, ας βάλουμε την κριτική σκέψη στη ζωή μας πριν είναι αργά και ξεχάσουμε εντελώς πως να τη χρησιμοποιούμε.

Ας ξεκινήσουμε από εδώ.

Πηγές:

(1) Sneed, Larry A. 1998. No More Silence: An Oral History of the Assassination of President Kennedy. Dallas: Three Forks Press, 23.

(2) Tabulation by Joel Grant. http://mcadams .posc.mu.edu/shots.htm (The author has performed an independent tabulation consistent with Grant’s findings.)

(3) http://mcadams.posc.mu.edu/shots.htm

(4) Bugliosi, Vincent. 2007. Reclaiming History: The Assassination of President John F. Kennedy. New York: W.W. Norton, 848

(5) Bugliosi. 2007, 847

(6) McAdams, John. 2011. JFK Assassination Logic: How to Think About Claims of Conspiracy. Washington, D.C.: Potomac, 13

(7) Lifton, David S. 1998. Best Evidence: Disguise and Deception in the Assassination of John F. Kennedy. New York: Carroll & Graf. Email to David Reitzes 2013, July 16

(8) Kelin, John. 2007. Praise from a Future Generation: The Assassination of John F. Kennedy and the First Generation Critics of the Warren Report. San Antonio: Wings Press, 220-21. See also Lifton. 1998, 10. See also http:/www.acorn.net/ jfkplace/09/fp.back_issues/33rd_Issue/ no_5.html andhttp://www.acorn.net/jfk place/09/Kelin34/no_5_rev.html

(9) Trask, Richard B. 1994. Pictures of the Pain: Photography and the Assassination of President Kennedy. Danvers, Massachu- setts: Yeoman Press, 254. See alsohttp://mcadams.posc.mu.edu/arnold4.htm

(10) Lifton. 1998, 10-11. Lifton still has suspi- cions about his Number 5 Man, however. Lifton, David. 2013. E-mail David Reitzes, July 26

(11) http://www.acorn.net/jfkplace/09/fp.back_issues/09th_Issue/ramparts.html

(12) Hinckle, Warren. 1974. If You Have aLemon, Make Lemonade. New York: G. P. Putnam’s Sons, 227