Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Στις 25 Νοεμβρίου του 1915 ο Αλμπερτ Αϊνστάιν παρουσίασε στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΓΘΣ). Τα Πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης δημοσιεύθηκαν με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου και από τότε αρχίζει η ιστορία και η εξέλιξη μιας θεωρίας που έμελλε να αλλάξει για πάντα τις έννοιες και τον τρόπο σκέψης στην επιστήμη της Φυσικής. Είχε προηγηθεί η διατύπωση της Θεωρίας της Ειδικής σχετικότητας το 1905, όταν και πρωτοεμφανίστηκε η διάσημη εξίσωση E=mc2. Σύμφωνα όμως με βιβλία και δημοσιεύματα που κυκλοφορούν τουλάχιστον από το 2005, η Θεωρίας της Σχετικότητας ανακαλύφθηκε από τον Αριστοτέλη και ουσιαστικά «εκλάπη» από τον Αϊνστάιν που τη παρουσίασε ως δική του.
ΨΕΥΔΕΣ
ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ
ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΕΙΔΗΣΗΣ
CLIKBAIT
Ένα από τα δεκάδες σχετικά δημοσιεύματα, είναι αυτό που είδαμε πρόσφατα στο pronews.gr
Το ανωτέρω και άλλα παρόμοια δημοσιεύματα, διακινούνται εδώ και πολλά χρόνια (δείτε εδώ, εδώ και εδώ)
Ποια είναι η αλήθεια;
Το 1905, μια χρονιά-ορόσημο για τη Φυσική, στη διάρκεια της οποίας ο Αλμπερτ Αϊνστάιν παρουσίασε την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας που έμελλε να επανακαθορίσει τον τρόπο που συνολικά αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Η συγκεκριμένη Θεωρία, συμπληρώνει τους νόμους κίνησης του Νεύτωνα, ώστε να ισχύουν και σε ταχύτητες συγκρίσιμες με την ταχύτητα του φωτός.Στις 25 Νοεμβρίου του 1915 ο Αϊνστάιν παρουσίασε στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΓΘΣ). Τα Πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης δημοσιεύθηκαν με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου και από τότε αρχίζει η ιστορία και η εξέλιξη μιας θεωρίας που έμελλε να αλλάξει για πάντα τις έννοιες και τον τρόπο σκέψης στην επιστήμη της Φυσικής. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η βαρύτητα δεν θεωρείται ως το αποτέλεσμα μιας δύναμης, αλλά οφείλεται στην καμπύλωση του χωροχρόνου, η οποία προκαλείται από την περιεχόμενη στον χωρόχρονο μάζα και ενέργεια.
Tην ανακάλυψε πρώτος ο Αριστοτέλης;
Ο Αριστοτέλης υποτίθεται πως έγραψε:
«Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου»
Το οποίο σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας μεταφράζεται ως:
«Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.»
Το ανωτέρω απόσπασμα, υποτίθεται πως προέρχεται από χαμένο βιβλίο του Αριστοτέλη που διασώθηκε από τους Άραβες. Το συγκεκριμένο «βιβλίο» δεν υπήρξε ποτέ.
Από την έρευνά μας, προκύπτει πως πιθανότατα ο πρώτος που διατύπωσε τον ισχυρισμό, είναι ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, σε δικό του βιβλίο, κάποια στιγμή πριν το 2005.
Στο βίντεο μαθαίνουμε πως ένας Βρετανός καθηγητής του Imperial College, ανακάλυψε χειρόγραφο του Αριστοτέλη που αναφέρεται στη Θεωρία της Σχετικότητας. Το όνομα του καθηγητή; James Imbecile (= ηλίθιος).
Περιττό να σας πούμε πως καθηγητής με το επίθετο «Ηλίθιος», δεν υπάρχει και απ ότι φαίνεται είναι «έμπνευση» του Δημοσθένη Λιακόπουλου.
E = m(X)c2
Αποτελεί την εξίσωση του Αϊνστάιν στη Θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας που εκφράζει το γεγονός ότι η μάζα και η ενέργεια είναι η ίδια φυσική οντότητα και μπορούν να αλλάξουν η μία στην άλλη. Στην εξίσωση, η αυξημένη σχετικιστική μάζα (m) ενός σώματος επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο (c2) είναι ίση με την κινητική ενέργεια (Ε) αυτού του σώματος.
Tι σημαίνουν οι χαρακτήρες της εξίσωσης;
Ε = ενέργεια σε joules
m = μάζα σε χιλιόγραμμα
c2 = ταχύτητα φωτός στο τετράγωνο, όπου ταχύτητα φωτός ισούται με 299.792.458 m/s (μέτρα το δευτερόλεπτο), δηλαδή σχεδόν 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Δηλαδή, η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο.
Είναι το ίδιο με την «εξίσωση» του Αριστοτέλη;
Στα σχετικά άρθρα διαβάζουμε άλλο (ανύπαρκτο) απόσπασμα του Αριστοτέλη:
«Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο, άρα στην ταχύτητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο) προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).»
Ο δημιουργός του ανωτέρω αποσπάσματος, θέλει να μας πείσει ότι ο Αριστοτέλης είχε ούτε λίγο ούτε πολύ, υπολογίσει τη ταχύτητα του φωτός και την προσδιορίζει ως ίση με «τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια», δηλαδή χονδρικά 300.000.000 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Το «πόδι» (πους), χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση μήκους στην αρχαιότητα, και κυμαινόταν μεταξύ 29,6 και 32,6 εκατοστά, με πιο σύνηθες τα 30,82 εκατοστά. Οποιοδήποτε από αυτά και αν πολλαπλασιάσουμε επί 3, σε καμία περίπτωση δεν μας δίνει 100 εκατοστά του μέτρου.
Εάν λοιπόν πάρουμε κατά γράμμα τα «γραφόμενα» του Αριστοτέλη, η ταχύτητα του φωτός ισούται με 276.000.000 μέτρα το δευτερόλεπτο και όχι με 299.792.458 m/s (μέτρα το δευτερόλεπτο), που είναι και το ορθό.
Συνοψίζοντας, η «ανακάλυψη» της Θεωρίας της Σχετικότητας από τον Αριστοτέλη, είναι σενάριο φαντασίας που προκύπτει τόσο από τον ανύπαρκτο Άγγλο καθηγητή «Τζέιμς Ηλίθιο», όσο και από τους σχετικά πολύπλοκους «μπακαλίστικους» υπολογισμούς που χρησιμοποιήθηκαν για να παραπλανήσουν τους αναγνώστες.
