Όχι, ο εφευρέτης της PCR ΔΕΝ δήλωσε ότι η πρακτική είναι ακατάλληλη για τον εντοπισμό ιώσεων

Μεγάλη διάδοση στα κοινωνικά δίκτυα γνώρισε ο ισχυρισμός ότι ο νομπελίστας Kary Mullis, εφευρέτης της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), δήλωσε ότι το τεστ είναι ακατάλληλο για τη διάγνωση ιογενών ή άλλων λοιμώδων νοσημάτων. Ωστόσο, το απόφθεγμα δεν λέχθηκε από το νομπελίστα και χρησιμοποιείται εκτός των συμφραζομένων της αρχικής του αναφοράς.

Παραδείγματα: fytro.wordpress.com, thesecretrealtruth.blogspot.com, ejaggelos.blogspot.com, katohika.gr

Όπως σημειώνει και στη δική του έρευνα το Reuters, το απόφθεγμα στην πραγματικότητα γράφτηκε από τον συγγραφέα John Lauritsen το 1996.

Παραθέτουμε το απόφθεγμα με τα συμφραζόμενά του στα αγγλικά:

Kary Mullis, who won the Nobel Prize in Science for inventing the PCR, is thoroughly convinced that HIV is not the cause of “AIDS”. With regard to the viral load tests, which attempt to use PCR for counting viruses, Mullis has stated: “Quantitative PCR is an oxymoron.” PCR is intended to identify substances qualitatively, but by its very nature is unsuited for estimating numbers. Although there is a common misimpression that the viral load tests actually count the number of viruses in the blood, these tests cannot detect free, infectious viruses at all; they can only detect proteins that are believed, in some cases wrongly, to be unique to HIV. The tests can detect genetic sequences of viruses, but not viruses themselves.

What PCR does is to select a genetic sequence and then amplify it enormously. It can accomplish the equivalent of finding a needle in a haystack; it can amplify that needle into a haystack. Like an electronically amplified antenna, PCR greatly amplifies the signal, but it also greatly amplifies the noise. Since the amplification is exponential, the slightest error in measurement, the slightest contamination, can result in errors of many orders of magnitude.

To make an analogy: using the viral load tests to gauge viral activity would be like finding a few fingernail clippings; amplifying the fingernail clippings into a small mountain of fingernail clippings mixed in with other junk; and then having an “expert” come along and interpret the pile as representing a platoon of soldiers, fully armed and ready for battle.

In short, the viral load tests are a scam. When molecular biologists Peter Duesberg and Harvey Bialy analyzed the 1995 Ho and Wei papers (Nature 373) that launched the whole viral load bandwagon, they found that estimates of free virus had been overestimated by several orders of magnitude.

Mετάφραση:

Ο Kary Mullis, που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ στην Eπιστήμη για την εφεύρεση της PCR, είναι βαθιά πεπεισμένος ότι ο HIV δεν είναι η αιτία του “AIDS”. Αναφορικά με τα τεστ ιικού φορτίου, που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τη PCR για τη καταμέτρηση ιών, ο Mullis έχει δηλώσει: “Η φράση ποσοτική PCR είναι οξύμωρη.” Η PCR έχει σκοπό την ανίχνευση στοιχείων ποιοτικά, αλλά από τη φύση της είναι ακατάλληλη για την εκτίμηση αριθμών. Αν και υπάρχει μια κοινή παρανόηση ότι τα τεστ ιικού φορτίου όντως καταμετρούν τον αριθμό των ιών στο αίμα, αυτά τα τεστ δεν μπορούν να ανιχνεύσουν ελεύθερους, μολυσματικούς ιούς καθόλου· μπορούν μόνο να ανιχνεύσουν πρωτεϊνες που πιστεύεται, σε μερικές περιπτώσεις λανθασμένα, ότι είναι μοναδικές στον HIV. Τα τεστ μπορούν να ανιχνεύσουν γενετικές ακολουθίες στους ιούς, αλλά όχι τους ίδιους τους ιούς.

Αυτό που κάνει η PCR μετά την επιλογή μιας γενετικής ακολουθίας, είναι η τεράστια μεγένθυσή της. Μπορεί να επιτύχει το αντίστοιχο της εύρεσης μιας βελόνας στα άχυρα. Όπως και μια κεραία ηλεκτρονικής ενίσχυσης, η PCR ενισχύει εξαιρετικά το σήμα, αλλά ταυτόχρονα ενισχύει εξαιρετικά το θόρυβο. Αφού η ενίσχυση είναι εκθετική, το ελάχιστο λάθος στη μέτρηση, η ελάχιστη μόλυνση, μπορεί να έχει αποτέλεσμα λάθη πολλών τάξεων μεγέθους.

Για να κάνουμε μια αναλογία: η χρήση τεστ ιιού φορτίου για την καταμέτρηση της ιικής δραστηριότητας θα ήταν σαν να βρίσκαμε λίγα κομμένα νύχια· έπειτα να μεγενθύνουμε τα νύχια σε ένα μικρό βουνό από νύχια αναμεμειγμένο με άλλα σκουπίδια· και μετά να έχουμε έναν «ειδικό» που θα ερμηνεύσει το σωρό ως μια διμοιρία στρατιωτών, έτοιμων για μάχη.

Συνοπτικά, τα τεστ ιικού φορτίου είναι μια απάτη. Όταν οι μοριακοί βιολόγοι Peter Duesberg και Harvey Bialy ανέλυσαν τις εργασίες των Ho and Wei του 1995 (Nature 373) που ξεκίνησαν όλη τη μόδα με το ιικό φορτίο, βρήκαν ότι οι εκτιμήσεις των ελεύθερων ιών είχαν υπερεκτιμηθεί κατά αρκετές τάξεις μεγέθους.

Προτού προχωρήσουμε στην ανάλυση του επίμαχου αποφθέγματος, αξίζει να παραθέσουμε κάποια στοιχεία για το υπόβαθρο του παραπάνω κειμένου, το οποίο γράφτηκε στα πλαίσια του κινήματος άρνησης του AIDS (δηλαδή ότι ο HIV προκαλεί την πάθηση) το 1996.

Ενώ ο Kary Mullis (1944-2019) όντως είχε βραβευτεί με Νόμπελ για την εφεύρεση της PCR, ταυτόχρονα ήταν ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους βραβευμένους. Στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 1998, ο Mullis εξέφραζε τη διαφωνία του με την επιστημονική ομοφωνία αναφορικά με την κλιματική αλλαγή, την τρύπα του όζοντος, τη σχέση HIV και AIDS, ενώ δήλωνε την πεποίθησή του στην αστρολογία. Επιπλέον, ήταν χρήστης του παραισθησιογόνου LSD και θεωρούσε ότι είχε απηχθεί από εξωγηίνους. Είχε δηλώσει πως είχε παραποιήσει επιστημονικά δεδομένα για να κάνει τα ευρήματά του πιο ευπαρουσίαστα, και ήταν εκδότης ενός περιοδικού ψευδοεπιστήμης, το οποίο μεταξύ άλλων υποστήριζε την ύπαρξη του τέρατος του Λοχ Νες.

Παρότι ο Mullis είχε υποστηρίξει επανειλημμένα αρνητές του AIDS, η επιστημονική ομοφωνία είναι πώς τα επιχειρήματα αυτού του χώρου έχουν καταρριφθεί πέρα από κάθε αβεβαιότητα. Ένα από αυτά τα επιχειρήματα είναι πως η PCR δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να καταμετρήσει το ιικό φορτίο HIV ενός φορέα και σε αυτό το πλαίσιο ο Lauritsen, συγγραφέας του επίμαχου κειμένου, παρουσιάζει τον Mullis να δηλώνει ότι «η φράση ποσοτική PCR είναι οξύμωρη».

Ωστόσο σήμερα, η χρησιμότητα της ποσοτικής PCR (ή PCR πραγματικού χρόνου) είναι απόλυτα εδραιωμένη και το τεστ συνιστά το πιο αξιόπιστο στάνταρ για τη κλινική παρακολούθηση φορέων του HIV. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια η ακρίβεια αυτών των τεστ βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο, και πρόσφατες αναλύσεις κάνουν λόγο για πάνω από 95% ακρίβεια ορισμένων τέτοιων τεστ.

Σε κάθε περίπτωση εξετάζοντας το κείμενο βλέπουμε ότι τα περιεχόμενα του έχουν διαστρεβλωθεί.

Το κείμενο δεν ισχυρίζεται ότι η PCR δεν μπορεί να εντοπίσει την ύπαρξη ιών σε ένα δείγμα, αλλά ότι δεν μπορεί να τους καταμετρήσει, εξού και η επιμονή του κειμένου στην ποιοτική και όχι ποσοτική χρήση της PCR. Οι επιφυλάξεις που διατυπώνει το κείμενο σχετικά με το «θόρυβο» που παράγει η PCR, αφορούν την ακριβή ποσοτικοποίηση του ιικού φορτίου, που όπως είδαμε προηγουμένως, στις σύγχρονες πρακτικές έχει περιοριστεί σε επουσιώδη επίπεδα.

Όσον αφορά τον εντοπισμό καθαυτόν, το κείμενο διατυπώνει μόνο την επιφύλαξη ότι η PCR μπορεί να εντοπίσει πρωτεΐνες που μοιράζεται και ο HIV, οι οποίες όμως δεν είναι μοναδικές σε αυτόν, και έτσι να δώσει ψευδές θετικό αποτέλεσμα χωρίς να εντοπίζει όντως τον HIV.

Στην περίπτωση του νέου κορωνοϊού SARS-CoV-2, θεωρητικά είναι εφικτό ένα ψευδώς θετικό αποτέλεσμα αν για τον εντοπισμό χρησιμοποιηθεί αλληλουχία γενετικού υλικού που ο SARS-CoV-2 μοιράζεται με άλλους κορωνοϊούς, ωστόσο αυτό θα επρόκειτο για θεμελιώδες λάθος που θα ήταν απίθανο να διαπράξει κάποιος εκπαιδευμένος υπεύθυνος για τη διαδικασία.

Όπως έχουμε σημειώσει ήδη σε προηγούμενο άρθρο μας, η PCR είναι εξαιρετικά ακριβής στην ανίχνευση του SARS-CoV-2, και είναι σε θέση να τον διαχωρίσει από τον πιο γενετικά παρόμοιο ιό, SARS-CoV-1.

Συμπερασματικά, ο ισχυρισμός ότι ο εφευρέτης της PCR δήλωσε ότι το τεστ είναι ακατάλληλο για τη διάγνωση ιογενών ή άλλων λοιμώδων νοσημάτων είναι ψευδής. Το απόφθεγμα δεν λέχθηκε από τον ίδιο και χρησιμοποιείται εκτός των συμφραζομένων της αρχικής του αναφοράς.