Αυτό το κείμενο ΔΕΝ είναι του Δημήτρη Λιαντίνη

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν στο Facebook αναρτήσεις οι οποίες αποδίδουν λανθασμένα ένα συγκεκριμένο κείμενο στον Δημήτρη Λιαντίνη.

Παραδείγματα: Ομάδα Λιαντίνη , Ομάδα Λιαντίνη2, Ομάδα Λιαντίνη3

Το υπό εξέταση κείμενο είναι το εξής:

Θέλετε να μιλήσουμε για πραγματικότητα; Δεν έχουμε ζήσει τίποτα το πραγματικό από την αρχή αυτού του αιώνα. Έχουμε χαθεί μέσα στην αφθονία μας. Μας περιστοιχίζει ένας απέραντος υλικός πολιτισμός, που εντέχνως βάζει φωτιά στο σύνολο των φόβων μας μέσα από την υπερδιέγερση των αισθήσεων. Μας έχει κατακλύσει η «εικόνα». Όλα γύρω μας γυαλιστερά, με περιτύλιγμα και εμείς στη μέση χαμένοι. Κοιτάμε θαμπωμένοι αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Η απόλυτη ευμάρεια που όμως δεν γίναμε ακόμα άξιοι για να έχουμε, αφού μας λείπουν τα μαγικά χαρτάκια. Μικρά μαγικά χρωματιστά χαρτάκια, που μόνο λίγοι διαθέτουν.

Ελάχιστοι σε αυτόν τον κόσμο έχουν την δυνατότητα να φτιάξουν τέτοια χαρτάκια. Όλοι οι άλλοι νοιώθουμε μικροί και λίγοι. Φτωχοί μέσα στην τρελή πορεία του κόσμου. Αποκλεισμένοι από την ευμάρεια και την πολυπόθητη ικανοποίηση των ονείρων μας…. Μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο ερχόμαστε και τα όνειρα μας πέφτουν στο κενό. Αδυνατούμε να ακούσουμε με τέτοιο θόρυβο. Ξεχάσαμε την φωνή της καρδιάς μας. Το μόνο που αντιλαμβανόμαστε είναι επιθυμίες. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε πια την ανάγκη από την επιθυμία. Υπερευαίσθητοι και εγωιστές, φοβόμαστε μήπως κάποιος καταλάβει την κενότητα μας. Έτσι, είναι απόλυτη ανάγκη να την καλύψουμε με φκιασίδια….

Αλλά οι άρχοντες της σπηλιάς είναι πολύ έξυπνοι. Τα φκιασίδια κοστίζουν. Κοστίζουν μικρά χρωματιστά χαρτάκια που μόνο αυτοί μπορούν να φτιάξουν… Κανένας άλλος. Έχουν το αναφαίρετο αλλά και αποκλειστικό δικαίωμα. Όλοι οι άλλοι πρέπει να παρέχουν εξυπηρετήσεις, εκδουλεύσεις, όπως χαρακτηριστικά λέγονται. Μόνο τότε μπορούν να έχουν πρόσβαση σε «μικρά χρωματιστά χαρτάκια». Κι’ έτσι όλοι μαζί βουλιάζουμε στον Μεσαίωνα που έρχεται με μεγάλα λόγια και αχαλίνωτες επιθυμίες. Μεγάλα πάθη και άσβεστες φωτιές που μας κατατρώγουν. Χιλιάδες ήρωες του παρελθόντος, όχι από αυτούς που κάνανε πολέμους, αλλά από αυτούς που σταυρώθηκαν ή δηλητηριάστηκαν για να μην γίνονται πόλεμοι, μίλησαν, φώναξαν, ούρλιαξαν, βασανίστηκαν, πέθαναν… Η ανθρωπότητα όμως είναι απτόητη. Σταθερά προδίδει το πεπρωμένο και τον εαυτό της. Πάντα μπροστά στο σταυροδρόμι διαλέγει τον εύκολο δρόμο. Θα πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά, για να βρούμε κάτι το πραγματικό. Ζούμε σ’ ένα βασίλειο ψεμάτων, ένα βασίλειο στο οποίο ζήσαμε υπερβολικά πολύ…. Και αυτός είναι ο αγώνας.

Δ. Λιαντίνης – Homo Educandus

H παλαιότερη δημοσίευση του παραπάνω κειμένου ανάγεται στις 20 Απριλίου του 2015, όταν το δημοσίευσαν 2 τουλάχιστον ιστολόγια, όπως το awakengr.com (σήμερα δεν είναι ενεργό) που αναφέρει σαν πηγή ένα άλλο ιστολόγιο, το newfoundation.gr (επίσης ανενεργό) . Κανένα από τα δύο ιστολόγια ωστόσο δεν ισχυριζόταν ότι το κείμενο είναι του Δημήτρη Λιαντίνη.

Η παρανόηση ξεκίνησε το 2016 όταν ένα άλλο ιστολόγιο, το logiosermis.net, δημοσίευσε ένα άρθρο που στην εισαγωγή του ξεκινούσε με το παρακάτω, πραγματικό, απόσπασμα του βιβλίου Homo Educandus του Δημήτρη Λιαντίνη:

Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο.

Όλες οι σκέψεις μας, όλες οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ως το τελευταίο τους κύτταρο.
Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας.

Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες.

Αν ξεφύγουμε λίγο από την προστασία της, κινδυνεύουμε να βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων..

Στη συνέχεια το ιστολόγιο logiosermis.net παραθέτει ένα τμήμα του υπο εξέταση κειμένου, χωρίς όμως να κάνει κάποια διακριτή επισήμανση, δηλαδή ποιο είναι το κομμάτι του βιβλίου και ποιο είναι η “μερική αναδημοσίευση” του παλαιότερου άρθρου. Απλά στο τέλος του άρθρου αναφέρει ότι το κείμενο περιέχει “αποσπάσματα” του βιβλίου.

Αρκετοί χρήστες έκτοτε, αναδημοσιεύουν τμήματα αυτής της ανάρτησης που, ενώ δεν προέρχονται από το απόσπασμα του βιβλίου, το αναφέρουν ως πηγή.

Συμπέρασμα

Με βάση όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, το εξεταζόμενο κείμενο που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι απόσπασμα από το βιβλίο Homo Educandus του Δημήτρη Λιαντίνη.