Ο Νίκολα Τέσλα δεν δημιούργησε κανέναν επαναστατικό κβαντικό κινητήρα

Σύμφωνα με βίντεο που κυκλοφορεί στο Facebook, ο επιστήμονας Νίκολα Τέσλα, είχε εφεύρει έναν κβαντικό κινητήρα αυτοκινήτου που μπορούσε να διανύει μεγάλες αποστάσεις με ελάχιστη ενέργεια, αλλά το πολιτικό σύστημα και διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, υπονόμευσαν την ανακάλυψή του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για παραπληροφόρηση.

Το βίντεο φαίνεται να έχει υποτιτλιστεί από την συνωμοσιολογική ιστοσελίδα el.gr, αλλά δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε την ακριβή αρχική πηγή. Πάντως, το el.gr είχε δημοσιεύσει πολυάριθμα παρόμοια άρθρα αναφορικά με τον Τέσλα, τα οποία πλέον εμφανίζονται διεγραμμένα.

Τι ισχύει

Ο Νίκολα Τέσλα (1856-1943) ήταν ένας γνωστός σερβοαμερικανός επιστήμονας, που ανακάλυψε και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο, τη βάση των περισσότερων μηχανών εναλλασσόμενου ρεύματος. Ανέπτυξε επίσης το τριφασικό σύστημα μετάδοσης της ηλεκτρικής ενέργειας. Το 1891 εφηύρε το πηνίο Τέσλα, ένα επαγωγικό πηνίο που χρησιμοποιείται ευρέως στην τεχνολογία ραδιοφώνου. Ωστόσο, όπως θα δούμε, στην ύστερη φάση της ζωής του είχε υποστηρίξει και διάφορες ανακριβείς θεωρίες.

Το υπό εξέταση βίντεο αποτελεί απόσπασμα μεγαλύτερης συνέντευξης, που δημοσιεύτηκε στις 15-11-2017 στην ιστοσελίδα thinkerview.com. Στο βίντεο βλέπουμε τον Marc Luyckx Ghisi, που ισχυρίζεται πως ο Τέσλα εφηύρε έναν κβαντικό κινητήρα, ο οποίος λειτουργεί με βάση το πεδίο Planck, του φυσικού Max Planck. Στη συνέντευξη αναφέρει επίσης πως όσοι είδαν και εξέτασαν τον κινητήρα, σκοτώθηκαν σε μυστηριώδη δυστυχήματα, ενώ υποστηρίζει πως με τροφοδοσία 50 Watt, μπορούσε να αποδώσει 10,000 Watt, επ’ άπειρον.

Ο Marc Luyckx Ghisi αποφεύγει να δώσει λεπτομέρειες και δεν παραπέμπει σε καμία πηγή που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό του. Έχει σπουδάσει μαθηματικά, φιλοσοφία και θεολογία, και κατόπιν έγινε ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά οι σπουδές του δεν έχουν καμιά άμεση σχέση με την κβαντομηχανική. Χαρακτηριστικά, η λίστα των στοιχείων που έχουν λάβει το όνομα του Planck, δεν περιλαμβάνει κανένα συνονόματο «πεδίο».

Παρόμοιες ιστορίες περί ενός «επαναστατικού αυτοκινητιστικού κινητήρα» που ανέπτυξε ο Τέσλα, ανάγονται αρκετές δεκαετίες πίσω και βασίζονται μόνο σε μια αναξιόπιστη ανέκδοτη αφήγηση. Η αρχική ιστορία διατυπώθηκε το 1967 από τον Peter Salvo, που δήλωνε ψευδώς πως ήταν ανιψιός του Τέσλα. Ο Salvo υποστήριζε πως ο επίμαχος κινητήρας εφευρέθηκε το 1931, λειτουργούσε με «κοσμική ενέργεια» και ότι ο ίδιος είχε οδηγήσει για δεκάδες χιλιόμετρα ένα αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε τον κινητήρα. Δεν υπάρχει ωστόσο η παραμικρή απόδειξη ύπαρξης του εν λόγω κινητήρα.

Μια από τις πιο αναγνωρισμένες βιογραφίες του Τέσλα ονομάζεται “Wizard: The Life and Times of Nikola Tesla“. Από το κεφάλαιο 44 της βιογραφίας, αναφέρονται οι ιδέες που ανέπτυξε και προώθησε ο Τέσλα στο ύστερο μέρος της ζωής του, από την δεκαετία του 1920 και μετά. Τέτοιες ιδέες αφορούσαν μεταξύ άλλων την αξιοποίηση μιας ασαφούς «κοσμικής ενέργειας», που ο Τέσλα πίστευε ότι παρήγαγε ο ήλιος, και την μετατροπή του πλανήτη γη σε αναμεταδότη αυτής της ενέργειας προς ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ωστόσο, οι ιδέες του αυτές αντίφασκαν με τα μοντέλα της θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής που τότε είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται, και οι αρχές των οποίων έχουν πλέον καθιερωθεί. Για παράδειγμα, ο Τέσλα πίστευε ότι τα εν λόγω κύματα «κοσμικής ενέργειας», μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι και 50 φορές ταχύτερα από το φως, κάτι που αναγνωρίζεται ως αδύνατο στην σύγχρονη επιστημονική κοινότητα.

Η επίμαχη βιογραφία παραπέμπει επίσης σε μια συνέντευξη του Τέσλα από το 1932, στην οποία ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε κατασκευάσει έναν μικρό κινητήρα, που υποτίθεται ότι αξιοποιούσε τις κοσμικές ακτίνες ώστε να κινείται. Ωστόσο, ο Τέσλα ανέφερε ότι η ενέργεια που είχε καταφέρει να συλλέξει με αυτόν τον τρόπο ήταν πρακτικά ασήμαντη, και ήλπιζε να φτιάξει μια μεγαλύτερη μηχανή στο μέλλον. Οι δηλώσεις αυτές αντιφάσκουν με τον μεταγενέστερο ισχυρισμό του Salvo, περί ύπαρξης λειτουργικού και ιδιαίτερα αποδοτικού κινητήρα αυτοκίνητου ένα έτος νωρίτερα, το 1931.

Ενώ πλέον είναι γνωστό ότι η ενέργεια του ήλιου μπορεί να αξιοποιηθεί με κατάλληλα φωτοβολταϊκά κύτταρα, το πρώτο πρακτικό κύτταρο κατασκευάστηκε το 1954, περί τη μία δεκαετία μετά τον θάνατο του Τέσλα. Σχεδόν 70 χρόνια μετά την εφεύρεση των φωτοβολταϊκών, κανένα πειραματικό αυτοκίνητο που λειτουργεί απευθείας με ηλιακή ενέργεια δεν μπορεί να εκκινήσει όπως περιγράφει η επίμαχη ιστορία, συνδέοντας απλώς κεραίες και κινητήρα, χωρίς να λάβει χώρα πολύωρη συσσώρευση ενέργειας σε μπαταρία.

Ως προς τον ισχυρισμό περί κβαντικής ενέργειας, είναι σκόπιμο να αναφέρουμε ότι τα φωτοβολταϊκά κύτταρα λειτουργούν βάσει του φωτοβολταϊκού φαινομένου, που δεν εξηγείται από τον κλασικό ηλεκτρομαγνητισμό αλλά εμπίπτει στην κβαντομηχανική, και συνεπώς, με έναν ιδιαίτερα ευρύ ορισμό, τα φωτοβολταϊκά λειτουργούν βάσει της κβαντικής φυσικής. Ωστόσο, καθώς η κβαντομηχανική αποτελεί έναν από τους πυλώνες ολόκληρης της φυσικής, ένας αντίστοιχα ευρύς ορισμός θα χαρακτήριζε σχεδόν το σύνολο των καθημερινών φαινομένων ως «κβαντικά», και θα στερούνταν χρησιμότητας. Πιο ειδική σχέση με την κβαντομηχανική, παρουσιάζουν τα φωτοβολταϊκά κύτταρα που χρησιμοποιούν κβαντικές τελείες. Ωστόσο, τέτοιες συσκευές ξεκίνησαν να αναπτύσσονται μόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και ακόμη δεν βρίσκονται σε επίπεδο εμπορικής αξιοποίησης.

Σε κάθε περίπτωση, η «κοσμική ενέργεια» του Τέσλα δεν αφορά την πλέον αναγνωρισμένη ηλιακή ενέργεια, καθώς ο ίδιος έκανε λόγο για χαρακτηριστικά που πλέον έχει αποδειχθεί πως είναι αδύνατα. Εκτός από την ταχύτητα των κυμάτων της αναφερόμενης ενέργειας, που υποτίθεται ότι υπερέβαινε αυτήν του φωτός, ο Τέσλα πίστευε ότι η ενέργεια αυτή τροφοδοτούσε ολόκληρο το σύμπαν, στο πλαίσιο της θεωρίας του ότι όλα τα φυσικά σώματα αποκτούν την ενέργειά τους από εξωτερικές πηγές. Στο ίδιο πλαίσιο, πίστευε ότι οι εν λόγω ακτίνες εξηγούν το φαινόμενο της ραδιενεργούς αποσύνθεσης, και ότι αυτές προκαλούν την αύξηση της μάζας του ήλιου, υπερισχύοντας της διαρκούς μείωσής του. Όλες αυτές οι ιδέες όμως, έχουν αναγνωριστεί από ανακριβείς έως θεμελιωδώς λανθασμένες.

Χρειάζεται να σημειωθεί ότι εκτός της ηλιακής ενέργειας, υπάρχουν και άλλα είδη ενέργειας που παράγονται από διαστημικά σώματα, τα οποία πλέον ονομάζονται κοσμικές ακτίνες. Παρότι τέτοιες μεμονωμένες ακτίνες φέρουν αναλογικά υψηλά ποσά ενέργειας, είναι εξαιρετικά αραιές, και έτσι, η συνολική ενεργειακή πυκνότητά τους είναι πάρα πολλές τάξεις μεγέθους χαμηλότερη από της ηλιακής ενέργειας. Συνεπώς, οι αναγνωρισμένες κοσμικές ακτίνες χρησιμοποιούνται μόνο στο πλαίσιο φυσικών μελετών, και όχι παραγωγής χρήσιμης ενέργειας. Οι πιο άμεσες επιδράσεις αυτών των ακτίνων είναι αρνητικές, καθώς μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό.

Επιστρέφοντας στις αναφορές περί «κβαντικής μηχανής», το 1959 προτάθηκε ένα θεωρητικό μοντέλο αξιοποίησης κβαντικών αρχών για την παραγωγή ενέργειας (άσχετο με την «κοσμική ενέργεια»). Σε μια εφαρμογή του 2019, ένας αντίστοιχος μηχανισμός φαίνεται να απέβει πιο αποδοτικός από τις παραδοσιακές μηχανές, σε συγκεκριμένες πειραματικές συνθήκες. Ωστόσο, το εν λόγω πεδίο έρευνας βρίσκεται ακόμη στα πρώτα του βήματα, και είναι ακόμη αβέβαιο αν αντίστοιχες μηχανές μπορούν να καταστούν χρήσιμες σε καθημερινές εφαρμογές, κατά τα επόμενα χρόνια.

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί πως, μια ανασκόπηση όλων των πατεντών που κατοχύρωσε ο Νίκολα Τέσλα κατά την διάρκεια της ζωής του (περί τις 300), δεν καταγράφει τίποτα σχετικό με «κοσμική ενέργεια» ή «κβαντικό κινητήρα».

Τέλος, σημειώνουμε ότι οι ισχυρισμοί περί υπονόμευσης ή εμποδισμού εφευρέσεων δωρεάν ενέργειας, ανήκουν στο χώρο της συνωμοσιολογίας, και δεν θα μπορούσαν να ευσταθούν σε μια διεθνή επιστημονική κοινότητα που υποστηρίζεται από αναρίθμητα ανεξάρτητα πανεπιστήμια, μη κερδοσκοπικά ερευνητικά κέντρα και φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Συμπέρασμα

Δεν αληθεύει ότι ο Νίκολα Τέσλα είχε εφεύρει έναν κβαντικό κινητήρα αυτοκινήτου, που μπορούσε να διανύει μεγάλες αποστάσεις με ελάχιστη ενέργεια. Ο ισχυρισμός βασίζεται σε μια αναξιόπιστη εξιστόρηση του 1967, για γεγονότα που υποτίθεται ότι είχαν λάβει χώρα το 1931. Ο αφηγητής της, Peter Salvo, δήλωνε ψευδώς ότι ήταν ανιψιός του Τέσλα, ενώ ο ίδιος ο Τέσλα, σε συνέντευξη του το 1932, είχε αναφέρει ότι ο πειραματικός κινητήρας του δεν ήταν ακόμη πρακτικά λειτουργικός. Ο κινητήρας αυτός υποτίθεται ότι λειτουργούσε με «κοσμική ενέργεια», ωστόσο επρόκειτο για μια θεωρία του Τέσλα η οποία είναι πλέον γνωστό ότι αντιφάσκει με θεμελιώδεις αρχές της φυσικής, συμπεριλαμβανομένης της κβαντομηχανικής. Καμιά από τις περίπου 300 πατέντες που τελικά κατοχύρωσε ο Τέσλα δεν κάνει λόγο για «κοσμική ενέργεια» ή «κβαντικό κινητήρα», και δεν υπάρχει καμιά απτή απόδειξη ύπαρξης τέτοιας μηχανής.