Η προέλευση του HAARP

Με αυτό το θέμα ξεκινάμε μία σειρά από άρθρα που θα αφορούν το HAARP και τους μύθους που το περιβάλουν.  Πράγματι ένα από τα αγαπημένα θέματα των συνωμοσιών είναι το εν λόγω ερευνητικό εργαστήριο φυσικής της ιονόσφαιρας στην Αλάσκα. Έχει κατηγορηθεί ως υπερόπλο το οποίο είναι υπεύθυνο για σεισμούς καταποντισμούς και ακραία καιρικά φαινόμενα στην Αμερική και όχι μόνο. Τελευταίως παρακολουθώ στο ελληνικό διαδίκτυο ν’ αναφέρεται συχνά ως υπεύθυνο για νεφικούς σχηματισμούς ή ακόμα και για τροποποίηση της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Επίσης συνδυάζεται και με άλλες θεωρίες όπως αυτή των αεροψεκασμών, της παγκόσμιας διακυβέρνησης κ.α. Με τη βοήθεια των αναγνωστών μας θα αναπτύξουμε το θέμα του HAARP και θα προσπαθήσουμε να βρούμε απαντήσεις στις απορίες που υπάρχουν γι’αυτό το πολύπλοκο και δύσκολο αντικείμενο.

Θ’αρχίσουμε λοιπόν προσπαθώντας να δώσουμε απάντηση σε πηγαία ερωτήματα που έχουμε λάβει όπως γιατί κατασκευάστηκε. Για να απαντηθεί αυτή η απορία θα πρέπει να κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία του και στη προέλευσή του ως ιδέα.  

Ο Νικόλαος Χριστοφίλου μπορεί να είναι σχετικά άγνωστος στον πολύ κόσμο, ήταν ένας Έλληνας μηχανικός/φυσικός ο οποίος μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο πολυτεχνείο τη δεκαετία του 30 . Μετά τη κατοχή ίδρυσε εταιρία ανελκυστήρων αλλά ποτέ δεν παράτησε το πάθος που είχε για την πυρηνική φυσική. Ως αυτοδίδακτος φυσικός ανέπτυξε ιδέες όπως τον επιταχυντή σωματιδίων σύγχροτρον στο οποίο βασίζονται μοντέρνοι επιταχυντές όπως το CERN. Το 1953 του προσφέρθηκε μια θέση στο Brookhaven και  το 1956 εντάχθηκε Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) για να συνεχίσει το έργο του Astron, ένα αντιδραστήρα σύντηξης στο πλαίσιο του προγράμματος Sherwood. Στο LLNL, ο Xριστοφίλου εργάστηκε σε μια σειρά από στρατιωτικά προγράμματα. Έγινε μέλος του JASON και ήταν ο κύριος πίσω από το πρόγραμμα Argus, μια σειρά από εκρήξεις πυρηνικών σε μεγάλο υψόμετρο με σκοπό να δημιουργήσει μια ζώνη ακτινοβολίας στις ανώτερες περιοχές της ατμόσφαιρας της Γης ως μέσο άμυνας ενάντια στη Σοβιετικούς διηπειρωτικούς πυραύλους.

O Νικόλας Χριστοφίλου σε φωτογραφία από αμερικάνικη εφημερίδα της εποχής.

Ποιά η σχέση με το HAARP θα μου πείτε. Ο λόγος που παραθέτω αυτή την ιστορία είναι διπλός. Πρώτον για να μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο και δεύτερον για να γίνει εμφανές ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το HAARP είναι σαφώς πιο εντυπωσιακή από τις αρλούμπες που αραδιάζει ο κάθε “ψαγμένος”. Ας επιστρέψουμε στην ιστορία μας λοιπόν.

Το 1958 ο Χριστοφίλου πρότεινε στο Ναυτικό των ΗΠΑ τη χρήση εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων (ELF 3-30 Hz) για επικοινωνία με υποβρύχια τα οποία βρίσκονται σε κατάδυση.  Αυτό έλυνε ένα συμαντικό ψυχροπολεμικό πρόβλημα αφού τα πυρηνικά υποβρύχια είχαν τεράστια σημασία στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ έναντι των σοβιετικών. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά αφού η τεχνολογία για εκπομπή ραδιοκυμάτων ELF από σταθμούς ξηράς δεν υπήρχε λόγω του ότι αυτές οι συχνότητες έχουν μήκη κύματος από 10000 έως 100000 χλμ και η τεχνολογία κεραιών δεν μπορούσε να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Γι’αυτό ο Χριστοφίλου χρειάστηκε ν’ανακαλύψει το επίγειο δίπολο τη μόνη κεραία που έχει πρακτικά αποδειχθεί χρήσιμη για την εκπομπή τέτοιων συχνοτήτων. Το ναυτικό προχώρησε και κατασκεύασε δύο τέτοιους σταθμούς στο Μίσιγκαν και στο Γουισκόνσιν τους οποίους και λειτούργησε από το 1985 έως και το 2004 όπου και τερματίστηκε η λειτουργία τους αφού οι κεραίες μήκους 90 χλμ που είχαν αποδείχτηκαν πρακτικά ασύμφορες.

Οι επιστήμονες έπρεπε να βρουν νέους τρόπους παραγωγής ακτινοβολίας ELF και η λύση δεν άργησε να έρθει. Το 1985 ομάδα επιστημόνων από το Γεωφυσικό ινστιτούτο της Ν. Ζηλανδίας και το ινστιτούτο Μαξ Πλάνκ της Γερμανίας δημοσιεύουν στο Nature τη μελέτη τους με τίτλο “Extra-low-frequency radiation from the polar electrojet antenna” που καταδεικνύει πειραματικά ότι είναι δυνατή η δημιουργία ELF στην ιονόσφαιρα εκμεταλευόμενοι τους ηλεκτροπίδακες που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα στην περιοχή των πόλων του πλανήτη μας. Αυτό που κατάφερε αυτή η επιστημονική ομάδα ήταν, με τη χρήση ενός πομπού βραχέων κυμάτων (3-30 MHz) στραμμένου κάθετα προς την ιονόσφαιρα, να δημιουργήσουν εκπομπή ELF ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των βραχέων κυμάτων με τους ηλεκτροπίδακες στην περιοχή πάνω από το πομπό και σε υψόμετρο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Για το πείραμά τους χρησιμοποίησαν ένα όργανο που ονομάζεται Ιονοσφαιρικός Θεμαντήρας από τη Νορβηγία και βασιζόταν σε πατενταρισμένη θεωρία ενός άλλου Έλληνα φυσικού του Διονύση Παπαδόπουλου.

Ο Διονύσης Παπαδόπουλος τότε δούλευε για το Εργαστήριο Ερευνών του Ναυτικού των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον. Μετά την πειραματική απόδειξη της υπόθεσής του είχε την ιδέα να κατασκευάσει ένα αρκετά ισχυρό Ιονοσφαιρικό Θερμαντήρα ώστε να μελετηθεί σε βάθος η πιθανότητα πρακτικής χρήσης του στις τηλεπικοινωνίες με υποβρύχια αλλά και να χρησιμοποιηθεί σαν πλατφόρμα από τους επιστήμονες για τη διενέργεια πειραμάτων για τη μελέτη της ιονόσφαιρας ένας χώρος της ατμόσφαιρας μας για τον οποίο δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα ακόμα και σήμερα. Εκείνη την εποχή το Ναυτικό ήταν στη διαδικασία να κλείσει εγκαταστάσεις ραντάρ κι ένα από αυτά ήταν στην Αλάσκα στη περιοχή Γκακόνα. Η τοποθεσία ήταν ιδανική αφού ακριβώς από πάνω υπήρχε δίαυλος ηλεκτροπίδακα.

Ο Παπαδόπουλος άρχησε να προωθεί την ιδέα του και δεν άργησε να βρει σύμμαχο στο πρόσωπο του ντόπιου γερουσιατή Τεντ  Στήβενς. Ο Στήβενς, γνωστός και με τα κατορθώματά του να φέρνει μεγάλα ποσά δημόσιων επενδύσεων στη πατρίδα του, λειτούργησε ως καταλύτης. “Αυτή ήταν η γένεση του HAARP” δηλώνει ο Παπαδόπουλος.

Ο Έλληνας επιστήμονας Διονύσης Παπαδόπουλος συνέλαβε την ιδέα του HAARP το 1985

Ο Γερουσιατής Τεντ Στήβενς από την Αλάσκα ο οποίος και πίεσε πολιτικά για την χρηματοδότηση και κατασκευή του HAARP στην πατρίδα του.

Όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου αυτό είναι το πρώτο από μία σειρά που ελπίζουμε να δημιουργηθεί μέσα από τις απορίες και ερωτήσεις των αναγνωστών μας. Περιμένουμε λοιπόν την ανταπόκρισή σας εδώ και στο Facebook για να δημιουργήσουμε το θέμα του επόμενου άρθρου για το περιβόητο HAARP το οποίο παρεμπιπτόντως βρίσκεται σε διαδικασία κλεισίματος με οριστικό τερματισμό οποιασδήποτε επιστημονικής και ερευνητικής δραστηριότητας μέσα στις αρχές του 2015.

(Κακή Επιστήμη)   

Βιβλιογραφία

1. Barr, R., Rietveld, M. T., Kopka, H., Stubbe, P. & Nielsen, E. Nature317, 155–157 (1985).
2. Inan, U. S. et al. Geophys. Res. Lett. 31, L24805 (2004).
3. Rodger, C. J. et al. Ann. Geophys. 24, 2025–2041 (2006).
4. Tellegen, B. D. H. Nature 131, 840 (1933).
5. Pederson, T. R. & Gerken, E. A. Nature 433, 498–500 (2005).
6. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
7. Barr, R. ELF Radio Wave Propagation (ed. Holtet, J.) 225−231 (Reidel, Hingham, 1974).
8. http://spp.astro.umd.edu/SpaceWebProj/Dennis%20website/Dennis%20home.htm
9. http://www.arrl.org/news/haarp-death-sentence-stayed-but-facility-being-dismantled-piece-by-piec
10. A.C. Melissinos (University of Rochester) (1993). “Nicholas C. Christofilos: His contributions to physics.”.Proceedings, Advanced accelerator physics: 1067–1081.
11. Foster, J. S.; Fowler, T. K.; Mills, F. E. (1973). “Nicholas C. Christofilos (obituary)”. Physics Today 26: 109–115.