Τι ΔΕΝ λέει το Κοράνι για τους Έλληνες

Ένα δημοσίευμα του καθηγητή Σταύρου Θεοφανίδη από το 2009, αναφορικά με την ελληνική προέλευση λέξεων του Κορανίου, συνεχίζει να αναδημοσιεύεται σε διάφορα ιστολόγια με ανυπόστατους ισχυρισμούς.

Ενδεικτικά site που το είδαμε: viralman , el.gr, makeleio, pyli-apokalypseis, κτλ.

Το δημοσίευμα:

«ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ»  είναι ελληνική λέξη – και έχει ένα κεφάλαιο με τίτλο: «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»… Τι λέει το Κοράνιο; «Οι Ελληνες [πάντα] θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ» [Surah ΧΧΧ, 1-5]

Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική*. Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω -τον Λόγο του Θεού!- και κατ’ επέκταση «σαρώνω». Το ρήμα «κορέω» εκφράζει και την ιερή πράξη της δημιουργίας: όταν ο πατέρας μας «εκόρευσε», δηλαδή έσπειρε τον σπόρο του στην κόρη-μάνα μας και έπλασαν εμάς! Σήμερα το ρήμα είναι γνωστό ως: «δια-κορεύω», από το κόρη: δια-κορεύω<κόρη. Δηλαδή η πιο δημιουργική πράξη στον κόσμο! Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω) υπάρχει και κεφάλαιο για τον Μέγα Αλέξανδρο. Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»). Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος», που είναι η πρωτο-ελληνική λέξη ήλιος: Ο πρώτος πρώτος Θεός του πρωτο-Ελληνα Πελασγού ήταν, όχι ο Δίας, όχι ο Κρόνος, αλλά ο Ηλιος! Που χαρίζει το φως και τη ζωή στους Ανθρώπους: άλιος**ήλιος**Ελλάς (=το Φως)**Hellas**(Η=Χ) Αλλάχ… Και το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής! […] «Οι Ελληνες [πάντα] θα νικούν! Είναι θέλημα του Αλλάχ». Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους! Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται, όπως στο Κεφάλαιο ΧΧΧ του Κορανίου…
Καθηγητής Σταύρος Θεοφανίδης * (Βλ. το τελειότερο Λεξικό των Liddell-Scott «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης», μετάφραση Α. Κωνσταντινίδου, τόμος 2, έκδοση. Ελληνικά Γράμματα, το λήμμα «κορέω»).

Το άρθρο αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2009 στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Συγγραφέας του είναι ο καθηγητής εφαρμοσμένης οικονομίας της Παντείου Σταύρος Θεοφανίδης, ο οποίος είναι οικονομολόγος (κι όχι γλωσσολόγος).

Έχει τίτλο «Κοράνιο, Αλλάχ, Μωάμεθ: λέξεις ελληνικές» και υποστηρίζει πως οι συγκεκριμένες λέξεις έχουν ελληνική προέλευση. Στη συνέχεια αναφέρει μια σούρα από το Κοράνι παρερμηνεύοντάς την. Αναλυτικότερα:

Το κορέω

Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική*. Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω -τον Λόγο του Θεού!- και κατ’ επέκταση «σαρώνω».

Πράγματι συναντάμε τη λέξη στον Όμηρο, “δῶμα κορήσατε” (Ομήρου Οδύσσεια, 20 (υ), στ. 149) αλλά με την έννοια του σκουπίζω!

Και μιας και γίνεται επίκληση από τον κ.καθηγητή στο εγκυρότατο λεξικό Liddel-Scott, ας ρίξουμε μια ματιά τι γράφει πραγματικά:

Αν κι απίθανο, ενδέχεται να υπήρξε παρερμηνεία με το ρήμα κορέννυμι:

Πουθενά δεν υπάρχει αυτή η ερμηνεία που μας παρέθεσε.

Το Κοράνι

Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω) υπάρχει και κεφάλαιο για τον Μέγα Αλέξανδρο.

Σύμφωνα με το πιο γνωστό λεξικό της Αραβικής γλώσσας Lissan Al Arab (το οποίο αναφέρει μόνο τις λέξεις που έχουν αραβική ρίζα), η λέξη Κοράνι “Qura,n” (قرآن) προέρχεται από το ρήμα “Qara,a”  (قرأ) και σημαίνει μαζεύω ή ενώνω. Το Κοράνι λέγεται έτσι επειδή ενώνει και περιέχει τα κεφάλαια (σούρες) και τις έννοιες μέσα του.

Επομένως η λέξη ‘κοράνι’ προέκυψε από το μεσαιωνικό ‘κοράνιον’, το οποίο προέρχεται από την αραβική λέξη “qur’ān” (قرآن) που σημαίνει ‘απαγγελία’, ‘ανάγνωση’. Η λέξη είναι ρηματικό ουσιαστικό του ρήματος “qara’a”  (قرأ) που σημαίνει ‘διαβάζω’, ‘απαγγέλλω’.

Ο Μωάμεθ

Το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής!

Συνεχίζοντας ο κ.καθηγητής την αυθαίρετη ερμηνεία των λέξεων, ισχυρίζεται πως η λέξη Μωάμεθ προκύπτει από το μεγάθυμος (μεγαλόψυχος) το οποίο το μεταφράζει σαν ον με πλούσιο κόσμο ψυχής, κάτι που δεν ισχύει γιατί:

H λέξη Μωάμεθ είναι το αραβικό όνομα Muhammad (muḥammad  مُحمّد), που σημαίνει ‘δοξασμένος’, ‘παινεμένος’, ‘αξιέπαινος’. Είναι παθητική μετοχή του ρήματος   حَمَدَ  (ḥammada) που σημαίνει «εξυμνώ, δοξάζω, εκθειάζω, επαινώ, εγκωμιάζω». Από την ίδια τριπλή ρίζα  ح م د‎ (ḥ-m-d) προέρχεται και το όνομα Μαχμούτ (Mahmud).

Ο Αλλάχ

Επίσης η λέξη Αλλάχ (Allah) αναφέρεται στον Θεό και σε ό,τι λατρεύεται -έστω και άδικα- από τους ανθρώπους ( Το βιβλίο του Σιχάουι. 1/39.).  Η έννοια Αλλάχ (ألله) δεν έχει καμία σχέση με την έννοια ήλιος (شمس)

Ειδικότερα, η λέξη Αλλάχ (Allah) προέρχεται από την αραβική λέξη اللّٰه‎ (allāh), η οποία είναι συμφυρμός των λέξεων اَل‎ (al-, ‘ο’) + إِلَه‎ (ʾilah, “θεός”, “θεότητα”). Είναι ομόρριζο με τα αραμαϊκά אלה‎ (aláh) και אלהא‎ (aláhâ) καθώς και τα εβραϊκά אֵל‎ (él), אֱלוֹהַּ \ אֱלֹהַּ‎ (elóah) and אֱלוֹהִים \ אֱלֹהִים‎ (elohím), προερχόμενα όλα από την πρωτοσημιτική ρίζα *ʾil-, η οποία δεν σχετίζεται με τη λέξη «ήλιος».

Η σούρα

Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»).

Η λέξη σούρα (η οποία επίσης δεν είναι ελληνική) προέρχεται από την αραβική λέξη سُورَة‎ (sūra) που χρησιμοποιείται με την έννοια ‘κεφάλαιο του κορανίου’. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές (Buxtorf, Nöldeke), η λέξη προέρχεται από την εβραϊκή λέξη שורה , που σημαίνει ‘σειρά’. Κατ’ άλλους (Jeffery) προέρχεται από τη συριακή λέξη surṭā που σημαίνει ‘γραφή’.

Η συγκεκριμένη σούρα που αναφέρθηκε υπάρχει, και είναι η παρακάτω:

Η Σούρα (το κεφάλαιο) αυτή ξεκινά με το εδάφιο: “Νικήθηκαν οι Ρωμιοί” και συνεχίζει πιο κάτω “Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικησουν.” (διαβάζοντας παρακάτω, λέει ότι αυτά θα γίνουν εφόσον ξαναβρούν τη χαμένη πίστη τους και το θελήσει κι ο Θεός/Αλλάχ).

Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την απόδοση: “Οι Έλληνες θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ” (γενικά όλη η σούρα δεν έχει καμία σχέση με Έλληνες).

Ο συσχετισμός και η μετάφραση των Ρουμ σαν Έλληνες είναι αυθαίρετος κι επισφαλής. Ρουμ ήταν οι Ρωμαίοι (“βυζαντινοί” όπως ονομάστηκαν πολύ αργότερα) και το εδάφιο (αηάτ – ayah) αναφέρεται σ’ αυτούς όχι σαν Έλληνες αλλά ως Χριστιανικό λαό. Πιο συγκεκριμένα η αναφορά γίνεται για τους Βυζαντινούς της εποχής του Ηρακλείου. Ο Ηράκλειος βέβαια ήταν Αρμένιος, όπως επίσης Αρμένιοι ήταν κι ένα μεγάλο ποσοστό του στρατού του (αρ -ρουμ). Το περιστατικό αναφέρεται σε μία ήττα, από τους Ζωροαστριστές (Πέρσες), των Βυζαντινών, με τους οποίους είχε συμπαραταχτεί και πολεμήσει κι ο Μωάμεθ (μιας κι ο χριστιανισμός ήταν πιο κοντά στο Ισλάμ από ότι στον Περσικό Ζωροαστρισμό).

Ο Ibn Kathir (1301–1373), ιστορικός του Ισλάμ, εξηγεί την αναφορά του Κορανίου στους Βυζαντινούς (αλ Ρουμ) περιγράφοντας την σύντομη ήττα του Ηράκλειου από τον Πέρση Χοσρόη, που στη συνέχεια όμως νίκησε τους Πέρσες (Tafsir Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 522-526).

Εν κατακλείδι, ούτε η ετυμολογία της δήθεν “ελληνικότητας” των λέξεων είναι σωστή, ούτε η ερμηνεία της 30ης Σούρας.