Αβάσιμες πληροφορίες για «αυτόφωρο» σε αστυνομικό λόγω «βασανισμού και εσχάτης προδοσίας» εάν επιβάλει πρόστιμο για μη χρήση μάσκας

Κυκλοφορεί ευρέως ανάμεσα σε χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ένα κείμενο με τον ισχυρισμό ότι εάν κάποιος αστυνομικός επιβάλει διοικητικό πρόστιμο σε πολίτη για μη χρήση μάσκας όπου αυτή είναι υποχρεωτική, θα «πάει αυτόφωρο» λόγω διάπραξης βαρέων εγκλημάτων, όπως βασανισμός, εσχάτη προδοσία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ωστόσο, τα γραφόμενα δεν έχουν πραγματική βάση.

Παράδειγμα: 2021ellada.blogspot.com, αλλά και δημοσιεύσεις στο Facebook, όπως παρακάτω:

«ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ

Ο αστυνομικός που θα κόψει κλήση για μάσκα πάει αυτόφωρο με τα βαρύτατα εγκλήματα για

* Βασανισμό
* Εσχάτη Προδοσία
* Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας

τα οποία θα πρέπει να ομολογήσει στον Εισαγγελέα αν ερωτηθεί :

1. Είναι η χρήση μάσκας ιατρική πράξη;
ΝΑΙ (ν. 3418/2005 άρθρο 1)
2. Για ΚΑΘΕ ιατρική πράξη είναι απαραίτητη η συναίνεση του ενδιαφερομένου μόνο και κανένας άλλος ή
κρατική αρχή δεν μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτόν γιατί το Ατομικό Συμφέρον υπερέχει του κοινωνικού και καμιά περίσταση δεν μπορεί να το αναιρέσει;
ΝΑΙ (Υπερσυνταγματικά : Σύμβαση Οβιέδο άρθρα 2 και 5, Παγκόσμια Διακήρυξη για Βιοηθική και
Ανθρώπινα Δικαιώματα άρθρο 6, Σύνταγμα άρθρο 5 παρ 5, Απόφαση 39/46 Ηνωμένων Εθνών)
3. Η επιβολή ιατρικής πράξης συνιστά βασανιστήριο;
ΝΑΙ (Ευρωκοινοβούλιο 2013/2169, Σύνταγμα άρθρο 7,Ποινικός Κώδικας άρθρο 137Α)
4. Είναι ο αστυνομικός προσωπικά υπεύθυνος για τις πράξεις του και ο συνεργάτης του υπεύθυνος που δεν τον εμπόδισε;
ΝΑΙ (Προεδρικό Διάταγμα 120/2008, Ποινικός Κώδικας άρθρα 14 και 15 – η δικαιολογία Εκτελώ Εντολές
δεν έπιασε στη δίκη των Ναζί στη Νυρεμβέργη)
5. Η Επιβολή Συνθηκών Ζωής και οι σωματικές ή ψυχικές δοκιμασίες που επιβάλλονται σε άμαχο πληθυσμό θεωρείται Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας;
ΝΑΙ (Υπερσυνταγματικό : Καταστατικό Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου)
6. Μπορεί να ισχυριστεί ο αστυνομικός/δικαστής ότι δεν γνώριζε;
ΟΧΙ (άγνοια νόμου ΔΕΝ νοείται ιδίως από όργανα που τον επιβάλλουν όπως αστυνομικοί και δικαστές)

Αν ο αστυνομικός αρνηθεί να πάτε αυτόφωρο, καλείτε το 100 και μετά το 10301 (Εσωτερικών Υποθέσεων) δίνετε τα στοιχεία σας, τα στοιχεία του αστυνομικού και τον αριθμό του οχήματός του και περιγράφετε το περιστατικό.
Αν δεν υπάρχει διαθέσιμο όργανο να τον συλλάβει (ή το κέντρο αδιαφορεί), μπορείτε να το κάνετε κι εσείς ως πολίτες και να τον οδηγήσετε στον Εισαγγελέα (ν. 4620/2019 άρθρο 275 παρ 1), ή να πάτε την επομένη στο τμήμα του με το δικηγόρο σας για να ακολουθηθεί η νόμιμη αυτόφωρη διαδικασία.
ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ : Κάποια στιγμή στο μέλλον μπορείτε να του κάνετε και αγωγή και να ζητήσετε αποζημίωση (με τόκους) από τον ίδιο αφού είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τις πράξεις του (αντισυνταγματικές)»

Έχει κάποια βάση;

Θα εξετάσουμε τα κύρια στοιχεία που προβάλλονται ως στήριγμα για να υποστηριχθεί ότι «οι αστυνομικοί που επιβάλλουν πρόστιμο για μη χρήση μάσκας διαπράττουν εσχάτη προδοσία, βασανιστήρια ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε εξαρχής ότι το κείμενο αυτό δεν «υπογράφεται» από κάποιον καταξιωμένο επιστημονικά νομικό επιστήμονα, αλλά διακινείται ανώνυμα και χωρίς, όπως θα δούμε, να παρουσιάζεται κάποια επαρκής επιχειρηματολογία που να εξηγεί όσους ισχυρισμούς διατυπώνονται.

Είναι η χρήση μάσκας ιατρική πράξη;

Κατ’ αρχάς, η χρήση προστατευτικής μάσκας αποτελεί ένα προληπτικό μέσο δημόσιας υγείας που εφαρμόζεται όχι μόνο από το υγειονομικό προσωπικό και ασθενείς, αλλά και τον γενικό πληθυσμό, σε περίοδο κυκλοφορίας του ιού στην κοινότητα. Δεν προϋποθέτει τη σχέση ιατρού-ασθενούς, ούτε προκαλεί κάποια σοβαρή παρέμβαση ή βλάβη στην υγεία του ανθρώπου (κάτι που έχουμε επισημάνει σε πλήθος άρθρων μας στο παρελθόν).

Ο όρος «ιατρική πράξη» πάντως, όπως αναφέρεται στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3425/2005, άρθρο 1) είναι ευρύς, και είναι ο εξής:

«Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.

Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.

Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή».

Δεν έχει εντοπιστεί πρόσφατη και ειδική νομολογία που να διευκρινίζει αν η χρήση μάσκας για την πρόληψη διασποράς λοιμώδου νοσήματος υπάγεται στον όρο «ιατρική πράξη», θα μπορούσε όμως να γίνει κατ’ αρχήν δεκτό ότι η χρήση μάσκας αποτελεί ιατρική πράξη με την έννοια της «πρόληψης» υπέρ της υγείας.

Για κάθε ιατρική πράξη είναι απαραίτητη η συναίνεση του ενδιαφερομένου; Υπάρχουν εξαιρέσεις;

Ο γενικός κανόνας είναι, ασφαλώς, ότι απαιτείται η, κατόπιν επαρκούς ενημέρωσης, έγκυρη συναίνεση του ασθενούς στη διενέργεια ιατρικής πράξης (βλ. άρθρα 11 & 12 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας). Πράγματι, αυτό αναφέρεται και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τη Βιοϊατρική («Σύμβαση Οβιέδο» για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική, κυρωθείσα στην Ελλάδα διά του Ν. 2619/1998), ιδίως στο άρθρο 5.

Ωστόσο, ο συντάκτης του υπό εξέταση κειμένου παραβλέπει ότι στο ίδιο διεθνές νομικό κείμενο «υπερνομοθετικής ισχύος» υπάρχουν διατάξεις που προβλέπουν εξαίρεση από τον ανωτέρω κανόνα. Όπως αναφέρεται στο άρθρο 26, περιορισµοί «στην άσκηση των δικαιωµάτων και προστατευτικών διατάξεων της παρούσας Σύµβασης» είναι επιτρεπτοί, εφόσον:

«… ορίζονται δια νόµου και είναι αναγκαίοι σε µια δηµοκρατική κοινωνία προς το συµφέρον της δηµόσιας ασφάλειας, την πρόληψη του εγκλήµατος, την προστασία της δηµόσιας υγείας ή την προστασία των δικαιωµάτων και ελευθεριών των άλλων».

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η εκάστοτε ισχύουσα κοινή υπουργική απόφαση, που θεσπίζει έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού SARS-CoV-2 (μεταξύ άλλων και το πού και πότε είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας), βασίζεται στην από 01.05.2020 Π.Ν.Π. «Περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεχιζόμενων συνεπειών της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και την επάνοδο στην κοινωνική και οικονομική κανονικότητα» (ΦΕΚ Α’ 90), που κυρώθηκε διά του Ν. 4690/2020, και επιτρέπει τη λήψη αποφάσεων για υποχρεωτική χρήση μάσκας, «προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 και για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα». Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, πληρούνται οι προϋποθέσεις εξαίρεσης.

Η υποχρέωση χρήσης μάσκας συνιστά βασανιστήριο;

Η ερώτηση στο υπό εξέταση κείμενο διατυπώνεται, βέβαια, με διαφορετικό τρόπο («Η επιβολή ιατρικής πράξης συνιστά βασανιστήριο;»), ισοδυναμεί, ωστόσο, πρακτικά με την παραπάνω διατύπωση, αφού προηγουμένως έχει προβληθεί ο ισχυρισμός ότι η υποχρεωτική χρήση μάσκας είναι «ιατρική πράξη χωρίς την απαραίτητη συναίνεση». Αφενός, όμως, μια παράνομη (λόγω μη συναίνεσης) ιατρική πράξη δεν συνιστά αυτομάτως και βασανιστήριο, ούτε αυτή καθαυτή η υποχρέωση χρήσης μάσκας μπορεί να θεωρηθεί βασανιστήριο.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 3), «κανένα πρόσωπο δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία». Όπως μπορούμε να διαβάσουμε στον ιστότοπο (coe.int) του Συμβουλίου της Ευρώπης -διεθνούς οργανισμού σώμα του οποίου είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ):

Το «βασανιστήριο» έχει οριστεί ως μια «σκόπιμη απάνθρωπη μεταχείριση που προξενεί πολύ σοβαρό και βάναυσο πόνο». Ο βαθμός του πόνου είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο βασανιστήριο και την απάνθρωπη μεταχείριση, αλλά πρέπει επίσης να γίνεται από πρόθεση, όπως για παράδειγμα, με στόχο την απόσπαση πληροφοριών ή τον εκφοβισμό. (…) Παραδείγματα ενεργειών που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο ότι αποτελούν βασανιστήρια περιλαμβάνουν βιασμό, απειλές για πρόκληση βλάβης στα μέλη της οικογένειας, κράτηση με δεμένα τα μάτια και εικονικές εκτελέσεις (mock executions). Ο πόνος μπορεί να είναι ψυχικός αλλά και σωματικός. (…)

Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 1 της διεθνούς «Σύμβασης κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας» (κυρωθείσας με το Ν. 1782/1988):

«Ο όρος “βασανιστήρια” σημαίνει κάθε πράξη με την οποία, σωματικός ή ψυχικός πόνος ή έντονη οδύνη επιβάλλονται με πρόθεση σ’ ένα πρόσωπο, με σκοπό ιδίως να αποκτηθούν απ’ αυτό ή από τρίτο πρόσωπο πληροφορίες ή ομολογίες, να τιμωρηθεί για μια πράξη που αυτό ή τρίτο πρόσωπο έχει διαπράξει ή είναι ύποπτο ότι την έχει διαπράξει, να εκφοβηθεί ή εξαναγκασθεί αυτός ή τρίτο πρόσωπο, ή για κάθε άλλο λόγο που βασίζεται σε διάκριση οποιασδήποτε μορφής, εφ’ όσον ένας τέτοιας πόνος ή οδύνη επιβάλλονται από δημόσιο λειτουργό ή κάθε πρόσωπο που ενεργεί με επίσημη ιδιότητα ή με την υποκίνηση ή τη συναίνεση ή την ανοχή του. Δεν περιλαμβάνονται ο πόνος ή η οδύνη που προέρχονται μόνον από πράξεις συμφυείς ή παρεμπίπτουσες προς νόμιμες κυρώσεις».

Τέλος, κατά το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα (137Α ΠΚ):

«1. Υπάλληλος ή στρατιωτικός, στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση ή η εξέταση αξιόποινων πράξεων ή πειθαρχικών παραπτωμάτων ή η εκτέλεση ποινών ή η φύλαξη ή η επιμέλεια κρατουμένων, τιμωρείται με κάθειρξη, εάν υποβάλλει σε βασανιστήρια κατά την εκτέλεση αυτών των καθηκόντων πρόσωπο που βρίσκεται στην εξουσία του με σκοπό: α) να αποσπάσει από αυτό ή από τρίτο πρόσωπο ομολογία, κατάθεση, πληροφορία ή δήλωση ιδίως αποκήρυξης ή αποδοχής πολιτικής ή άλλης ιδεολογίας· β) να το τιμωρήσει· γ) να εκφοβίσει αυτό ή τρίτα πρόσωπα. (…)
2. Βασανιστήρια συνιστούν (…) κάθε μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία ή ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, καθώς και κάθε παράνομη χρησιμοποίηση χημικών, ναρκωτικών ή άλλων φυσικών ή τεχνητών μέσων με σκοπό να κάμψουν τη βούληση του θύματος (…)».

Από τα παραπάνω συνεπάγεται, κατά πρώτον, ότι δεν αρκεί να επιχειρήσει κάποιος μια ιατρική πράξη χωρίς τη συναίνεση του ασθενούς για να έχει υποπέσει στο βαρύ ποινικό αδίκημα των βασανιστηρίων. Ενδεχομένως, και όχι αυτομάτως, η παρανομία αυτή να επισύρει λ.χ. αστικές συνέπειες (π.χ. αγωγή αποζημίωσης λόγω παράνομης, υπαίτιας αδικοπραξίας – 914 ΑΚ) ή άλλες ποινικές συνέπειες (π.χ. σε βαριά σωματική βλάβη), σε καμία περίπτωση όμως δεν προκύπτει ότι κάθε αυθαίρετη ιατρική πράξη συνιστά βασανιστήριο.

Επιπροσθέτως, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η χρήση μάσκας, ακόμη και αν μπορεί να χαρακτηριστεί «ιατρική πράξη», μπορεί κατ’ αρχήν να γίνει δεκτό ότι εντάσσεται στις επιτρεπτές εξαιρέσεις του κανόνα για προϋπόθεση συναίνεσης, αφού είναι νοητό να τίθενται περιορισμοί αναγκαίοι για την προστασία της δημόσιας υγείας. Εξάλλου, η απλή χρήση προστατευτικής μάσκας δεν συνιστά «μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία ή ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη» ούτε μπορεί να υποστηριχθεί ότι αποτελεί «σκόπιμη απάνθρωπη μεταχείριση που προξενεί πολύ σοβαρό και βάναυσο πόνο». Δεν καταγράφεται στο κείμενο κάποια περαιτέρω νομική επιχειρηματολογία βάσει της οποίας να υπαγάγεται η χρήση μάσκας στην κατηγορία των βασανιστηρίων.

Η υποχρέωση χρήσης μάσκας συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας;

Το κείμενο επικαλείται για τον όρο «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» τη διατύπωση του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, στο έβδομο άρθρο του οποίου αναφέρεται πως:

« Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις όταν διαπράττεται ως μέρος ευρείας και συστηματικής επίθεσης που κατευθύνεται κατά οποιουδήποτε αμάχου πληθυσμού, εν γνώσει της επίθεσης:
α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση
β) Εξόντωση
γ) Υποδούλωση
δ) Εκτόπιση ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμού
ε) Φυλάκιση ή άλλη σοβαρή στέρηση της σωματικής ελευθερίας κατά παραβίαση βασικών
κανόνων του διεθνούς δικαίου
στ) Βασανιστήρια
ζ) Βιασμός, γενετήσια δουλεία, εξαναγκασμός σε πορνεία, εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη, εξαναγκασμός σε στείρωση ή άλλη μορφή γενετήσιας βίας παρόμοιας βαρύτητας.
η) Δίωξη κατά οποιασδήποτε αναγνωρίσιμης ομάδας ή κοινότητας για λόγους πολιτικούς, φυλετικούς, εθνικούς, εθνοτικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς ή λόγους φύλου (…), ή άλλους λόγους που αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως ανεπίτρεπτοι κατά το διεθνές δίκαιο (…).
θ) Βίαιη εξαφάνιση προσώπων
ι) Φυλετικός Διαχωρισμός
κ) Άλλες απάνθρωπες πράξεις παρόμοιου χαρακτήρα οι οποίες με πρόθεση προκαλούν μεγάλο πόνο ή βαρεία σωματική βλάβη ή βαρεία βλάβη της διανοητικής ή σωματικής υγείας».

Δεν επιχειρείται στο κείμενο κάποια θεμελίωση του ισχυρισμού ότι η υποχρεωτική χρήση μάσκας μπορεί να υπαχθεί σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες απάνθρωπων πράξεων, ούτε εντοπίζεται να υπάρχει κάποια σοβαρή βάση γι’ αυτό. Ακόμη, ενώ τα βασανιστήρια μπορούν υπό προϋποθέσεις να αποτελέσουν βάση για να χαρακτηριστεί κάποια σκόπιμη, «ευρεία και συστηματική επίθεση κατά άμαχου πληθυσμού» ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, δεν υπάρχει καμία βάση -όπως είδαμε πιο πάνω- ώστε να υπαγάγουμε την υποχρεωτική μάσκα για την πρόληψη διάδοσης πανδημικού ιού στον όρο «βασανιστήριο».

Άλλωστε, η χρήση προστατευτικής μάσκας, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα δημόσιας υγείας, αποτελεί έναν από τους τρόπους περιορισμού της διασποράς του ιού SARS-CoV-2, που αποτελεί σημαντική απειλή για τη δημόσια υγεία. Δεν προκαλείται, δηλαδή, με τη χρήση μάσκας κάποια σοβαρή βλάβη ή άλλο βαρύ έγκλημα, αλλά, αντίθετα, ωφελείται η δημόσια υγεία.

Τέλος, δεν παρατίθενται προς εξέταση στοιχεία που να συνηγορούν υπέρ του επιμέρους ισχυρισμού για διάπραξη «εσχάτης προδοσίας» από τον εκάστοτε αστυνομικό που προβαίνει σε έλεγχο και επιβολή προστίμου λόγω χρήσης μάσκας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Αστυνομία είναι, μεταξύ άλλων φορέων, αρμόδιος φορέας για τον έλεγχο τήρησης των έκτακτων μέτρων και την επιβολή των σχετικών κυρώσεων, και η τήρηση του νόμου δεν συνιστά, κατ’ αρχήν, «εσχάτη προδοσία».

Άλλωστε, ο όρος εσχάτη προδοσία, όπως διατυπώνεται στον Ποινικό Κώδικα, έχει την εξής έννοια:

Άρθρο 134 – Εσχάτη προδοσία

1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης:
Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα·
Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας: α) να παρεμποδίσει κάποιoν απ’ αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλλει το πολίτευμα του Κράτους.

Η υποχρεωτική χρήση μάσκας δεν φαίνεται να μπορεί να υπαχθεί με κάποιον τρόπο στην έννοια ενός εγκλήματος που αφορά την απόπειρα προσβολών του πολιτεύματος.

Τα υπόλοιπα αναφερόμενα για προσωποποιημένη ευθύνη και ατομική δίωξη του αστυνομικού δεν απαιτείται να εξεταστούν, καθώς δεν μένει κάποια πραγματική βάση για την τέλεση κάποιου από τα βαρύτατα αδικήματα (βασανιστηρίων, εσχάτης προδοσίας κλπ) που αναφέρονται στο κείμενο.

Συμπέρασμα

Το κείμενο, σε μορφή ερωταποκρίσεων, διατυπώνει μια σειρά από ισχυρισμούς σχετικά με την υποχρεωτική χρήση μάσκας και την επιβολή κυρώσεων από αστυνομικό όργανο, χωρίς να παρουσιάζει βάσιμη ή επαρκή επιχειρηματολογία.

Ακόμη κι αν γίνει δεκτό ότι η χρήση μάσκας συνιστά «ιατρική πράξη», δεν υποστηρίζεται στο κείμενο ούτε γίνεται κατ’ αρχήν δεκτό ότι η υποχρέωση χρήσης μάσκας αποτελεί «αυθαίρετη» ή «παράνομη» πράξη, δεδομένου ότι υπάρχουν διεθνείς διατάξεις που επιτρέπουν π.χ. τη διενέργεια ιατρικής πράξης κατ’ εξαίρεση χωρίς συναίνεση, όταν είναι αναγκαία για την προστασία της δημόσιας υγείας και προβλέπεται από νόμο. Περαιτέρω, η υποχρεωτική χρήση μάσκας δεν υποστηρίζεται πως είναι με κάποιον τρόπο «βασανιστήριο», ούτε ισχύει πως κάθε αυθαίρετη ιατρική πράξη είναι ταυτόχρονα και βασανιστήριο. Δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία για να υποστηριχθεί ο ισχυρισμός ότι η υποχρέωση χρήσης προστατευτικής χρήσης μάσκας αποτελεί «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Ομοίως, η εκ του νόμου προβλεπόμενη αρμοδιότητα και υποχρέωση των αστυνομικών οργάνων να ελέγχουν την τήρηση των μέτρων (όπως και η χρήση μάσκας, όπου απαιτείται), και κατ’ επέκταση να επιβάλλει τις ανάλογες διοικητικές κυρώσεις, δεν αποτελεί κατ’ αρχήν «εσχάτη προδοσία».