Ανέκδοτο με διάλογο μεταξύ ισλαμιστή και ταξιτζή παρουσιάζεται ως αληθινή ιστορία

Σημαντική διάδοση, με χιλιάδες αντιδράσεις και κοινοποιήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, γνωρίζει η περιγραφή υποτιθέμενου διαλόγου μεταξύ ισλαμιστή ιεροκήρυκα και ταξιτζή, ο οποίος παρουσιάζεται με σαφέστατο θρησκευτικό πρόσημο. Ωστόσο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, δεν πρόκειται για πραγματικό διάλογο αλλά για ανέκδοτο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο εδώ και χρόνια, σε διαφορετικές μορφές κάθε φορά.

Παραδείγματα αναρτήσεων στο Facebook:

Στις υπό εξέταση αναρτήσεις διαβάζουμε τα εξής:

Ο ισλαμιστής ιεροκήρυκας Zakir Nike μπήκε σε ένα ταξί στο Λονδίνο και είπε δυνατά στον οδηγό ταξί:
Αδελφέ, σε παρακαλώ κλείσε το ραδιόφωνο, γιατί, όπως είπε και το Ιερό Κοράνι, απαγορεύεται να ακούω μουσική, γιατί στην εποχή του Προφήτη, δεν υπήρχε μουσική, ειδικά Δυτική, που είναι η μουσική των άπιστων.
Ο ταξιτζής έκλεισε ευγενικά το ραδιόφωνο, σταμάτησε το ταξί και άνοιξε την πόρτα.
Ο Zakir τον ρώτησε:
– Τι κάνεις αδερφέ…;
Ο ταξιτζής απάντησε ευγενικά:
– στην εποχή του προφήτη:
Δεν υπήρχε ταξί.
Δεν υπήρχαν βόμβες.
Δεν υπήρξε κλοπή.
Δεν υπήρχαν ομιλητές στα τζαμιά για να ξυπνήσουν παιδιά, ηλικιωμένοι ή άρρωστοι·
Δεν υπήρξαν θάνατοι.
Δεν υπήρχε AK-56;
Παντού υπήρχε μόνο ειρήνη…
Οπότε σκάσε, βγες έξω και περίμενε την καμήλα σου…!!!

Τι ισχύει

Η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι πραγματική αλλά προέρχεται από ανέκδοτο με τίτλο “an Arab enters a taxi” (ένας Άραβας μπαίνει σε ένα ταξί). Το εν λόγω ανέκδοτο εντοπίζεται στο διαδίκτυο [πηγή 1][πηγή 2] αλλά και στο Facebook τουλάχιστον από το 2012, όπως βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα:

Μετάφραση: Ένας Άραβας μπαίνει σε ένα ταξί. Μόλις κάθεται, ζητά από τον οδηγό του ταξί να κλείσει τη μουσική, γιατί δεν πρέπει να ακούει μουσική, όπως ορίζει η θρησκεία του και, στην εποχή του προφήτη, δεν υπήρχε μουσική, οπότε ο οδηγός ταξί κλείνει ευγενικά τη μουσική, σταματά το ταξί και ανοίγει την πίσω πόρτα..
Ο Άραβας τον ρωτάει «Τι κάνεις…!!»
Ο ταξιτζής απαντά: «Την εποχή του προφήτη, δεν υπήρχαν ταξί, οπότε βγες έξω και περίμενε μια καμήλα»

Η ιστορία αλλάζει κάθε φορά, με δημοσιεύματα σε ελληνικές ιστοσελίδες τα προηγούμενα χρόνια να παρουσιάζουν τον ίδιο διάλογο μεταξύ ταξιτζή και «μουσουλμάνου Άραβα», χωρίς αυτός να κατονομάζεται, σε ταξί στην Αθήνα. [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3]

Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη εκδοχή της ιστορίας που συναντάται στις υπό εξέταση αναρτήσεις, στην οποία αναφέρεται το όνομα του ισλαμιστή Zakir Naik και στην οποία γίνεται επίσης αναφορά σε βόμβες, κλοπές, θανάτους, καθώς και στα τυφέκια AK/Type-56 (κινεζική παραλλαγή του ρωσικού ΑΚ-47), εντοπίζεται στο διαδίκτυο τουλάχιστον από τον Δεκέμβριο του 2016, σε σχόλιο χρήστη σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας muslimmirror.com:

Με την ίδια μορφή η ιστορία εντοπίζεται στο Facebook τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2017, όπως φαίνεται στην παρακάτω ανάρτηση:

Στις πρόσφατες εκδοχές της ιστορίας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αναφέρεται το όνομα του Zakir Naik με το επίθετο να είναι γραμμένο λάθος (Nike). Ο Zakir Naik είναι είναι Ινδός μουσουλμάνος και θρησκευτικός ομιλητής που ασχολείται με τη συγκριτική θρησκειολογία, δηλαδή με τη σύγκριση και ανάλυση των δογμάτων και των πρακτικών των θρησκειών καθώς και τις επιπτώσεις αυτών.

Επιπροσθέτως, τo 2010 η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου απέκλεισε την είσοδο του Naik στη χώρα, λόγω της «απαράδεκτης συμπεριφοράς» του. Σύμφωνα με δημοσιογράφο του BBC, ο Naik είναι διαβόητος για τα απαξιωτικά σχόλιά του για θρησκείες εκτός του Ισλάμ. Σύμφωνα με ερώτηση θεατή σε μια από τις ομιλίες του το 2016 προκύπτει πως, τουλάχιστον έως και το καλοκαίρι του 2016, η απαγόρευση εισόδου στη χώρα βρισκόταν ακόμα σε ισχύ, με τον Naik να απαντά πως έχει καταθέσει αγωγή στο ανώτατο δικαστήριο. To 2021, το policyexchange.org.uk, σε δημοσίευμα του, τον χαρακτηρίζει ακόμα αποκλεισμένο από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ως εκ τούτου, η παρουσία του στο Λονδίνο μετά το 2010 και ιδίως στα τέλη του 2016 και στις αρχές του 2017, που ενσωματώνεται το όνομά του στην υπό εξέταση ιστορία, θα ήταν αδύνατη.

Tέλος, ο ισχυρισμός πως οι Άραβες απαγορεύεται να ακούν δυνατά μουσική λόγω της θρησκείας τους είναι ψευδής. Αρχικά, όπως αναφέρει το thegospelcoalition.org σε σχετικό δημοσίευμα, οι Άραβες δεν είναι απαραίτητα και μουσουλμάνοι:

Το «Άραβας» και το «Μουσουλμάνος» δεν είναι συνώνυμοι όροι. Οι μουσουλμάνοι είναι οπαδοί της θρησκείας του Ισλάμ. Οι Άραβες είναι μια εθνογλωσσική ομάδα ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μουσουλμάνοι στη θρησκεία, αλλά πολλοί από αυτούς δεν είναι.

Ωστόσο, όπως βλέπουμε στα βίντεο που δίνονται ως παράδειγμα, υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό με Άραβες αλλά και γενικώς μουσουλμάνους στο θρήσκευμα να ακούν μουσική σε υψηλή ένταση κατά την οδήγηση:

Όπως εξηγεί δημοσίευμα του theislamicinformation.com σχετικά με το ζήτημα της μουσικής, το Κοράνι δεν απαγορεύει στους μουσουλμάνους, γενικώς, να ακούν μουσική και οι ερμηνείες του τι είδος μουσικής επιτρέπεται και τι είδος όχι διαφέρουν. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι δύο κορυφαίοι ισλαμιστές μελετητές, ο Mufti Menk και ο Zakir Naik, το όνομα του οποίου εμπλέκεται στην υπό εξέταση ιστορία, έχουν διαφορετικές απόψεις.

Ο Mufti Menk υποστηρίζει πως, σύμφωνα με την αντίληψή του, η ακρόαση σύγχρονης μουσικής απαγορεύεται, επειδή θεωρείται «βρώμικη». Ωστόσο, ο Zakir Naik, αναφέρει πως αν και το Κοράνι δεν απαγορεύει άμεσα τη μουσική, υπάρχουν απαγορεύσεις κατά συγκεκριμένων μουσικών οργάνων. Όπως εξηγεί το theislamicinformation:

Αν και υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ μελετητών σχετικά με το νόμο της μουσικής στο Ισλάμ, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η μουσική μπορεί να απαγορευτεί εφόσον υπάρχουν τρία πράγματα.

Αυτά τα τρία πράγματα περιλαμβάνουν:

Πρώτον, η μουσική γίνεται χαραμ (σσ: απαγορευμένη) εάν περιέχει στοιχεία κακίας ή ανηθικότητας που μπορούν να φέρουν έναν μουσουλμάνο στο άστοχο μονοπάτι, τόσο στους στίχους όσο και στη μελωδία του ίδιου του τραγουδιού. Δεύτερον, υπάρχει απαγόρευση σε ορισμένα μουσικά όργανα.

Δεύτερον, υπάρχουν εκείνοι που απαγορεύουν τη χρήση πνευστών (φλάουτα) και έγχορδων (κιθάρες) με βάση το χαντίθ, καθώς αυτά τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνταν για να συνοδεύσουν την πράξη των μεθυσμένων, των μοιχών κ.λπ. (sya’â’ir al-asyrâr) στο παρελθόν.

Τρίτον, η μουσική γίνεται παράνομη εάν κάνει τους ανθρώπους που την ακούν να εγκαταλείψουν τις υποχρεώσεις τους ως μουσουλμάνοι. Ένας μουσουλμάνος έχει υποχρεώσεις που πρέπει να εκτελούνται ως υπηρέτης του Αλλάχ. Και όλα όσα τον εμποδίζουν να εκπληρώσει αυτή την υποχρέωση πρέπει να αποφεύγονται.

Εν κατακλείδι, το δημοσίευμα εξηγεί πως οι μελετητές συμφωνούν ότι απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να ακούν μουσική όταν αυτή περιέχει ανηθικότητα και κακό, στοιχεία που προωθούν αντιισλαμικές συμπεριφορές και ενέργειες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν τους πιστούς σε μια «άστοχη πορεία».

Επιπροσθέτως, όπως εξηγεί σχετικό δημοσίευμα του leveltunes.com, η Αραβική μουσική διαθέτει πλούσιο και ποικιλόμορφο ιστορικό. Στην προ-ισλαμική εποχή βασιζόταν στη μουσική των Βεδουίνων. Αργότερα, η ισλαμική επιρροή στην Αραβική μουσική εντοπίζεται από τις πρώιμες ρίζες της, ενώ βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της έπαιξε η ψαλμωδία του Κορανίου. Η παραδοσιακή Αραβική μουσική παράγεται τόσο από πνευστά και από έγχορδα όργανα, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το παραδοσιακό αραβικό νανούρισμα “Nami Nami“:

Η χρήση των εν λόγω οργάνων στην Αραβική μουσική δείχνει πως η απαγόρευση των συγκεκριμένων μουσικών οργάνων, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του theislamicinformation, δεν αποτελεί απαγόρευση αλλά κατά περίπτωση ερμηνεία των χαντίθ και της ισλαμικής παράδοσης.

Συμπέρασμα

Η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι πραγματική αλλά προέρχεται από ανέκδοτο με τίτλο “An Arab enters a taxi” και διαδίδεται στο Facebook τουλάχιστον από το 2012. Σε παλαιότερες μορφές του ανεκδότου, η ιστορία λάμβανε χώρα σε ταξί στην Αθήνα. Στην πρόσφατη μορφή του, αναφέρεται το όνομα του ιεροκήρυκα Zakir Naik, στον οποίο όμως έχει απαγορευτεί η είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο, συνεπώς η παρουσία του στο Λονδίνο θα ήταν αδύνατη. Τέλος, αντίθετα με τον ισχυρισμό στο ανέκδοτο, το Κοράνι δεν απαγορεύει στους μουσουλμάνους, γενικώς, να ακούν μουσική, παρά μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, και αυτές αναλόγως των ερμηνειών που δίνονται από τους μελετητές της θρησκείας.