Εξέταση ψευδοεπιστημονικών ισχυρισμών σε νέο βίντεο του Charles Hoffe

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφόρησε ευρέως βίντεο του καναδού ιατρού Charles Hoffe, στο οποίο ο ίδιος προβαίνει σε σωρεία ψευδοεπιστημονικών ισχυρισμών έναντι των εμβολίων κατά της COVID-19. Στο εν λόγω βίντεο, ο γιατρός προβάλλει τους ισχυρισμούς πως, μεταξύ άλλων, τα εμβόλια προκαλούν αναπηρίες, επικαλείται στοιχεία του VAERS για να υποστηρίξει πως έχουν προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες θανάτους, αναπηρίες, και τραυματισμούς, υποστηρίζει πως τα εμβόλια όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματικά αλλά είναι επικίνδυνα λόγω του ότι προκαλούν μόνιμες βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ αναφέρει πως η COVID-19 δεν ενέχει κανένα κίνδυνο για τα παιδιά. Ωστόσο οι ανωτέρω ισχυρισμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Παράδειγμα σχετικής ανάρτησης στο Facebook από τον καρδιολόγο Κωνσταντίνο Αρβανίτη:

Μπορείτε να δείτε το επίμαχο βίντεο εδώ:

Τι ισχύει

Αρχικά, είναι σκόπιμο να αναφέρουμε πως, όπως είχαμε επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο μας, ο Dr. Hoffe παρουσιάζει αμφιλεγόμενο ιστορικό και κατά τη διάρκεια της πανδημίας προβαίνει συστηματικά σε ψευδοεπιστημονικούς και κινδυνολογικούς ισχυρισμούς.

Τον Απρίλιο του 2021 δημοσίευσε επιστολή κατά των εμβολίων του κορωνοϊού σε αντιεμβολιαστικό ιστότοπο, μεταξύ άλλων παραθέτοντας τον λανθασμένο ισχυρισμό ότι τα εγκεκριμένα mRNA εμβόλια για την COVID-19 αποτελούν γενετική θεραπεία. Σε ανακοίνωσή του, αρμόδιος ιατρικός σύλλογος του Καναδά καταδίκασε ως αντιεπιστημονική τη στάση του Dr. Hoffe, και τελικά υπήρξε παύση εργασίας του από την εντατική του νοσοκομείου όπου εργαζόταν. [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3]

Πιο πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2022, κλήθηκε από το College of Physicians and Surgeons of B.C. σε πειθαρχική επιτροπή επειδή προέβη σε δηλώσεις στα κοινωνικά δίκτυα και σε άλλες ψηφιακές πλατφόρμες που ήταν «παραπλανητικές, λανθασμένες ή εμπρηστικές σχετικά με τους εμβολιασμούς, τις θεραπείες και τα δημόσια μέτρα που σχετίζονται με την COVID-19». Οι δηλώσεις του συμπεριελάμβαναν συστάσεις για ασθενείς με COVID-19 να χρησιμοποιούν το αντιπαρασιτικό φάρμακο ιβερμεκτίνη για θεραπεία, στους οποίους μάλιστα πρότεινε να επισκεφτούν καταστήματα ζωοτροφών για να αγοράσουν την κτηνιατρική έκδοση του σκευάσματος.

Παρακάτω θα εξετάσουμε τους ισχυρισμούς του βίντεο με τη σειρά.

[00:16] Έχω ένα μικρό επαρχιακό ιατρείο με περίπου 2.000 ασθενείς και μεταξύ αυτών των ανθρώπων τώρα έχω 12 ασθενείς μου που έχουν μείνει ανάπηροι από τότε που εμβολιάστηκαν για την COVID.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Dr Hoffe προβάλλει τον ισχυρισμό πως τα εμβόλια κατά της COVID-19 προκάλεσαν αναπηρία σε συγκεκριμένο αριθμό ασθενών του. Στο υπό εξέταση βίντεο δεν αναλύει το τι προκάλεσε τις αναπηρίες που ισχυρίζεται, ωστόσο στο παρελθόν, όπως είχαμε εξηγήσει σε προηγούμενο άρθρο μας, προέβη σε αντίστοιχο ισχυρισμό, υποστηρίζοντας πως οι αναπηρίες προκλήθηκαν από μικροθρομβώσεις μετά τον εμβολιασμό, τις οποίες ανίχνευσε με το τεστ D-dimer.

Οι εν λόγω ισχυρισμοί εξετάστηκαν από τις πιστοποιημένες ομάδες ελέγχου γεγονότων Reuters, AFP, AAP και LeadStories, και ομόφωνα κρίθηκαν αβάσιμοι. Όπως δήλωσαν ειδικοί στις προαναφερθείσες ομάδες, το τεστ D-dimer που αναφέρεται ότι χρησιμοποιήθηκε, δε μπορεί από μόνο του να πιστοποιήσει την εμφάνιση θρομβώσεων, κάτι που απαιτεί πιο εξειδικευμένες εξετάσεις. Υψηλές ενδείξεις στο τεστ D-dimer μπορούν να καταγραφούν λόγω αυξημένης ηλικίας, υποκείμενων νοσημάτων, άσχετων λοιμώξεων, ή ακόμα και λόγω της τυπικής και ασφαλούς ανοσολογικής απόκρισης που προκαλεί το εμβόλιο του κορωνοϊού.

[03:00] η κυκλοφορία του εμβολίου κατά της COVID ήταν αποτυχία άνευ προηγουμένου. Ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε καμία θεραπεία που σκότωσε ή τραυμάτισε τόσο πολλούς ανθρώπους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μια μόνο σύντομη ματιά στο ανοιχτό VAERS, το αμερικανικό σύστημα αναφοράς παρενεργειών για τις ΗΠΑ, αποκαλύπτει 23.000 ανθρώπους νεκρούς, 42.000 μόνιμα ανάπηρους, και 1.1 εκατομμύριο τραυματισμούς εμβολίων.

Με το ζήτημα της εξεταζόμενης, ανακριβούς επίκλησης δεδομένων από φορείς φαρμακοεπαγρύπνησης όπως το VAERS έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές στο πλαίσιο της τρέχουσας πανδημίας σε σχετικά άρθρα μας που μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ, καθώς και σε πρόσφατη ανασκόπηση που μπορείτε να βρείτε εδώ.

Συνοπτικά, πρόκειται για βάσεις δεδομένων όπου φορείς, πολίτες αλλά και επαγγελματίες υγείας μπορούν να καταχωρήσουν αναφορές για παρατηρούμενες παρενέργειες που λαμβάνουν χώρα κατόπιν λήψης ενός φαρμακευτικού σκευάσματος, όπως ένα εμβόλιο. Αυτές οι βάσεις δεδομένων χρησιμεύουν ως εργαλείο συλλογής πληροφοριών και έγκαιρης αναγνώρισης για πιθανές παρενέργειες που ενδέχεται να σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο εμβόλιο. Ωστόσο, οι αναφορές που κατατίθενται σε αυτούς τους φορείς δεν αποτελούν αυτόματη απόδειξη αιτιώδους σχέσης μεταξύ ενός εμβολίου και μιας συγκεκριμένης παρενέργειας. Το γεγονός, δηλαδή, πως κάποια παρενέργεια παρουσιάστηκε μετά τη λήψη ενός φαρμάκου ή μετά τον εμβολιασμό δε σημαίνει απαραίτητα ότι προκλήθηκε από το σκεύασμα. Για να εξακριβωθεί αν υπάρχει όντως αιτιώδης συσχετισμός, κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά από τις αρμόδιες αρχές, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε προειδοποίηση της η ιστοσελίδα του VAERS:

Μετάφραση: Αν και είναι πολύ σημαντικές για την παρακολούθηση της ασφάλειας των εμβολίων, οι αναφορές του VAERS από μόνες τους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διαπιστωθεί εάν ένα εμβόλιο προκάλεσε ή συνέβαλε σε μια ανεπιθύμητη παρενέργεια ή ασθένεια. Οι αναφορές μπορεί να περιέχουν πληροφορίες που είναι ελλιπείς, ανακριβείς, συμπτωματικές ή μη επαληθεύσιμες. Σε μεγάλο βαθμό, οι αναφορές στη VAERS είναι εθελοντικές, πράγμα που σημαίνει ότι υπόκεινται σε προκαταλήψεις. Αυτό δημιουργεί συγκεκριμένους περιορισμούς στον τρόπο με τον οποίο τα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιστημονικά. Τα δεδομένα από τις αναφορές VAERS θα πρέπει πάντα να ερμηνεύονται έχοντας υπόψη αυτούς τους περιορισμούς.

Παρά την επιστημονική αξία που διαθέτουν τα συστήματα φαρμακοεπαγρύπνησης, τα δεδομένα τους χρησιμοποιούνται πολύ συχνά με εσφαλμένο τρόπο από το ευρύ κοινό ή από ομάδες που τάσσονται κατά του εμβολιασμού. Η χρήση των εν λόγω δεδομένων με σκοπό να αποδειχτεί συσχέτιση παρενεργειών και θανάτων με φάρμακα και εμβόλια είναι πλήρως αβάσιμη, διότι, αφενός, οι αναφορές μπορούν να καταχωρηθούν από οποιονδήποτε, χωρίς να απαιτείται η τεκμηρίωση τους, και αφετέρου, όπως προειδοποιούν και οι ίδιοι οι φορείς φαρμακοεπαγρύπνησης, οι αναφορές που κατατίθενται στη βάση δεδομένων τους δεν εδραιώνουν σχέση αίτιου-αιτιατού μεταξύ μιας δεδομένης παρενέργειας και ενός συγκεκριμένου σκευάσματος.

[3:41] Ταυτόχρονα, στον Καναδά, έχουμε σχεδόν το 90% του πληθυσμού άνω των 12 ετών πλήρως εμβολιασμένο και περισσότερη COVID από ποτέ. Οπότε δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι οι επιβολές, οι περιορισμοί, και οι εμβολιασμοί που μας επιβλήθηκαν δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν τη διασπορά της COVID ή να αλλάξουν την πορεία της πανδημίας. Και στα νοσοκομεία εδώ στον Καναδά το 75% των ανθρώπων στα νοσοκομεία με COVID είναι πλήρως εμβολιασμένοι. Η κυκλοφορία των εμβολίων ήταν μια θεαματική αποτυχία.

Εξετάζοντας τα πρόσφατα στοιχεία του Public Health Agency of Canada σχετικά με τη διασπορά του ιού στον Καναδά, βλέπουμε πως ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων βρίσκεται σε αρκετά χαμηλό επίπεδο, γεγονός που καθιστά τον ισχυρισμό πως υπάρχει «περισσότερη COVID από ποτέ» τουλάχιστον λανθασμένο. Σε ανάλογο ισχυρισμό είχε προβεί ο Dr Hoffe και στα μέσα Φεβρουαρίου, στην πλατφόρμα διαμοιρασμού βίντεο Rumble, όπως φαίνεται όμως και τότε ο αριθμός των κρουσμάτων ήταν σημαντικά χαμηλότερος σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την εβδομαδιαία επιδημιολογική έκθεση του Public Health Agency of Canada για την εβδομάδα μεταξύ 24 και 30 Απριλίου 2022, το ποσοστό νοσηλείας ανά 100,000 άτομα παραμένει σημαντικά υψηλότερο ανάμεσα στα ανεμβολίαστα άτομα σε σχέση με τα εμβολιασμένα.

Παρ’ολα αυτά, ένας αυξημένος αριθμός εμβολιασμένων σε νοσηλεία δεν αποτελεί παράδοξο ή ανησυχητικό γεγονός, όπως τονίζεται στην εβδομαδιαία αναφορά του Public Health Agency of Canada.

Καθώς η πλειονότητα των Καναδών είναι πλέον εμβολιασμένοι, οι αριθμοί (κρουσμάτων) θα είναι εγγενώς υψηλότεροι σε αυτόν τον πληθυσμό, σε σύγκριση με τον μη εμβολιασμένο πληθυσμό. Ωστόσο, ο κίνδυνος σε αυτόν τον πληθυσμό μπορεί να είναι χαμηλότερος, παρά τον υψηλότερο αριθμό κρουσμάτων.

Συνεπώς, όσο αυξάνεται το ποσοστό των εμβολιασμένων, τόσο θα αυξάνεται και το ποσοστό εμβολιασμένων που μπορεί να νοσηλεύονται, αφού ο αριθμός των εμβολιασμένων ατόμων είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον αριθμό των ανεμβολίαστων. Με το εν λόγω φαινόμενο είχαμε ασχοληθεί σε προηγούμενο άρθρο μας, ενώ πρόσφατα ο Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής της πολιτικής της υγείας και Διευθυντής του LSE Health στο London School of Economics and Political Science στο Λονδίνο, είχε αναρτήσει στο Facebook ένα γράφημα που εξηγούσε πως ακριβώς συμβαίνει αυτό.

[4:21] Η αποτελεσματικότητα αυτών των εμβολίων κατά της COVID ενάντια στην παραλλαγή Όμικρον είναι σχεδόν μηδενική. Η Όμικρον έχει 30 μεταλλάξεις και είναι τόσο διαφορετική από το αρχικό στέλεχος του ιού που προκαλεί την COVID-19 που αυτές οι ενέσεις είναι απολύτως άχρηστες. Οπότε δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να εμβολιαστεί ο οποιοσδήποτε. Οι ενέσεις αυτές είναι απαρχαιωμένες και άχρηστες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Public Health Agency of Canada έως τα μέσα Απριλίου του 2022, σε σύνολο 87,599 ανθρώπων που νοσηλεύτηκαν με COVID-19, οι 17,795 (ποσοστό 20.3%) αυτών ήταν πλήρως εμβολιασμένοι με δύο δόσεις και οι 10,861 (ποσοστό 12.4%) είχαν εμβολιαστεί και με αναμνηστική τρίτη δόση. Αντίστοιχα, ο αριθμός ανεμβολίαστων ασθενών ήταν 50,903, ποσοστό 58.1% του συνόλου των νοσηλειών.

Τα εν λόγω στατιστικά αφορούν τη χρονική περίοδο μεταξύ 14 Δεκεμβρίου 2020 και 17 Απριλίου 2022, ενώ δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την ηλικία αλλά και τυχόν συννοσηρότητες όσων νοσηλεύτηκαν. Προβαίνοντας σε μια ηλικιακά τυποποιημένη σύγκριση, σε στενότερο χρονικό πλαίσιο, και ενώ το στέλεχος Όμικρον αποτελεί το κυρίαρχο στέλεχος στη χώρα, μας δίνεται μια πιο σαφή εικόνα για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων.

Έτσι λοιπόν, όπως δείχνουν τα στοιχεία της εβδομαδιαίας επιδημιολογικής ανασκόπησης του Public Health Agency of Canada (σελ. 13), για την περίοδο από 21 Μαρτίου έως 17 Απριλίου 2022, το ποσοστό των μη εμβολιασμένων ατόμων που νοσηλεύτηκαν με COVID-19 ήταν 3 φορές υψηλότερο από ό,τι αυτό των πλήρως εμβολιασμένων και 6 φορές υψηλότερο από αυτό των πλήρως εμβολιασμένων και με τρίτη, αναμνηστική δόση. Ωστόσο, παρατηρούνται διαφορές μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Συγκεκριμένα, την ίδια περίοδο:

• Μεταξύ των νέων και των ενηλίκων ηλικίας 12 έως 59 ετών, τα μη εμβολιασμένα άτομα είχαν 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν με COVID-19 σε σχέση με πλήρως εμβολιασμένα άτομα και 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν με COVID-19 σε σχέση με πλήρως εμβολιασμένα άτομα με τρίτη, αναμνηστική δόση.
  
• Μεταξύ των ηλικιωμένων 60 ετών και άνω, τα μη εμβολιασμένα άτομα είχαν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι νοσηλεύονται με COVID-19 σε σχέση με πλήρως εμβολιασμένα άτομα και 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν με COVID-19 σε σχέση με πλήρως εμβολιασμένα άτομα με τρίτη, αναμνηστική δόση.

[4:50] Για την ακρίβεια αυτές οι ενέσεις δεν είναι απλά άχρηστες, αλλά είναι χειρότερες από άχρηστες, γιατί προκαλούν μόνιμη βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα σας. Φαίνεται τώρα ότι οι τριπλά εμβολιασμένοι έχουν τετραπλάσια πιθανότητα να πεθάνουν από COVID από ένα ανεμβολίαστο άτομο, γιατί το ανοσοποιητικό τους σύστημα έχει υποστεί βλάβη μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται παθογόνος διέγερση.

Αρχικά, όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, ο όρος “pathogenic priming” που χρησιμοποιεί ο Dr Hoffe είναι λανθασμένος. Ο σωστός όρος είναι “antibody dependent enhancement” (ADE) ή “vaccine-associated enhanced disease” (VAED) όταν προκαλείται από εμβόλιο. Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Παίδων της Philadelphia, το σύνδρομο ADE προκαλείται όταν τα αντισώματα που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια μιας ανοσολογικής απόκρισης αναγνωρίζουν και συνδέονται με ένα παθογόνο, αλλά δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν τη μόλυνση. Αντίθετα, αυτά τα αντισώματα λειτουργούν ως «δούρειος ίππος», επιτρέποντας στο παθογόνο να εισέλθει στα κύτταρα και να επιδεινώσει την ανοσολογική απόκριση, προκαλώντας βαρύτερη νόσηση.

Ο ισχυρισμός πως τα εμβόλια κατά της COVID-19 μπορούν να προκαλέσουν σύνδρομο ADE έχει γνωρίσει μεγάλη διάδοση από την έναρξη των εμβολιασμών, όπως έχουμε γράψει σχετικά σε παλαιότερα άρθρα μας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ. Συνοπτικά, κατά τα πρώτα στάδια παρασκευής των εμβολίων κατά του κορωνοϊού, η πιθανότητα εμφάνισης του συνδρόμου είχε ληφθεί υπόψη από την επιστημονική κοινότητα καθώς είχε παρατηρηθεί μεμονωμένα σε κάποια παλιότερα εμβόλια, όπως αυτά του SARS και του MERS, αλλά μόνο σε ζώα, όχι σε ανθρώπους. Ωστόσο, μετά από πολυάριθμες μελέτες σε ζώα και ανθρώπους, δεν έχει καταγραφεί η εμφάνιση του συνδρόμου ή σχετικές ανοσολογικές ενδείξεις σε εμβολιασμένους κατά του κορωνοϊού που έπειτα μολύνθηκαν απ’ αυτόν [πηγή 1][πηγή 2] ενώ έχει καταγραφεί μια συγκεκριμένη περίπτωση του συνδρόμου μετά από βαριά νόσηση από COVID-19, η οποία δεν παρατηρείται σε εμβολιασμένα άτομα.

Τον εν λόγω ισχυρισμό είχαν επίσης ερευνήσει και καταρρίψει ομάδες ελέγχου ισχυρισμών του εξωτερικού όπως το HealthFeedback, το Politifact, και το Reuters.

[5:44] δεν μπορείς να προστατέψεις κανέναν άλλον όντας εμβολιασμένος

Πρόσφατη μελέτη με τίτλο “Transmission of SARS-CoV-2 Omicron VOC subvariants BA.1 and BA.2: Evidence from Danish Households”, η οποία διεξήχθη από ερευνητές στο Statens Serum Institut (SSI) στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, μεταξύ Δεκεμβρίου 2021 και Ιανουαρίου 2022, με την οποία μάλιστα είχαμε ασχοληθεί σε προηγούμενο άρθρο μας, ερεύνησε τη διαφορά μεταδοτικότητας των στελεχών Όμικρον ΒΑ.1 και Όμικρον ΒΑ.2, μελετώντας στοιχεία μεταξύ πρωτογενών και δευτερογενών κρουσμάτων σε δανέζικα νοικοκυριά, στη διάρκεια μιας περιόδου παρακολούθησης 1 ως 7 ημερών.

Η εν λόγω μελέτη, η οποία αποτελεί προδημοσίευση, το οποίο σημαίνει πως δεν έχει περάσει ακόμα από τη διαδικασία αξιολόγησης από ομότιμους (peer review) ώστε να επαληθευτούν τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της, διαπίστωσε πως υπήρξε αυξημένη μεταδοτικότητα από μη εμβολιασμένα πρωτογενή κρούσματα σε νοικοκυριά BA.2 σε σύγκριση με νοικοκυριά BA.1, με OR (αναλογία πιθανοτήτων) 2.62. Στον αντίποδα, αυτή η αύξηση μεταδοτικότητας σε νοικοκυριά BA.2 δεν παρατηρήθηκε για πλήρως εμβολιασμένες και αναμνηστικά εμβολιασμένες πρωτογενείς περιπτώσεις, όπου η αναλογία πιθανοτήτων μετάδοσης ήταν κάτω από 1 για το BA.2.

Η μελέτη συμπέρανε ότι το στέλεχος Όμικρον BA.2, το οποίο είναι πια το κυρίαρχο στέλεχος του SARS-CoV-2 στις ΗΠΑ, είναι από τη φύση του ουσιαστικά πιο μεταδοτικό από το BA.1 και διαθέτει επίσης ιδιότητες ανοσοδιαφυγής, που μειώνουν περαιτέρω την προστατευτική δράση του εμβολιασμού έναντι της μόλυνσης αλλά δεν αυξάνει τη μεταδοτικότητά του ιού από εμβολιασμένα άτομα εφόσον αυτά νοσήσουν.

Σχετικά με τις δυνατότητες ανοσοδιαφυγής που διαθέτει το στέλεχος Όμικρον BA.2, όπως έχουμε εξηγήσει και στο παρελθόν, περιπτώσεις εμβολιασμένων που μολύνονται και πιθανώς εκδηλώνουν συμπτωματική ασθένεια (κάτι που στην επιδημιολογία ονομάζεται “breakthrough case”) δεν είναι παράδοξες, δεδομένου πως κανένα εμβόλιο μέχρι σήμερα δεν είναι 100% αποτελεσματικό στην προστασία έναντι της απλής λοίμωξης. Η πιθανότητα ένας πλήρως εμβολιασμένος να νοσήσει είναι υπαρκτή, αλλά σημαντικά μικρότερη συγκριτικά με έναν ανεμβολίαστο. Όπως αναφέρει ανασκόπηση του CDC, σε περίπτωση μόλυνσης πλήρως εμβολιασμένου ατόμου, τα συμπτώματα είναι ηπιότερα, έχει λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξει σοβαρή ασθένεια και ο κίνδυνος νοσηλείας ή θανάτου είναι σημαντικά μικρότερος σε σχέση με άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Συνεπώς, αν και όχι μηδενική, η μειωμένη μεταδοτικότητα και η σημαντική προστασία που παρέχουν ατομικά τα εμβόλια έναντι σοβαρής ασθένειας αποτελούν συνδυαστικά τη σημαντικότερη μέθοδο πρόληψης την παρούσα χρονική στιγμή, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

[6:50] και το γεγονός πως τώρα θέλουν να εμβολιάσουν τα δικά μας υγιή παιδιά με το πιο επικίνδυνο εμβόλιο στην ιστορία για να τα προστατέψουν από μια ασθένεια που δεν ενέχει κανένα κίνδυνο για αυτά δείχνει πως αυτό δεν αφορά την επιστήμη, την υγεία, ή την ασφάλεια.

Όπως αναφέρει σε πρόσφατη ανασκόπησή της η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard, τα παιδιά όντως έχουν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρή ασθένεια ή να χρειαστούν νοσηλεία σε σύγκριση με τους ενήλικες. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα περισσότερα δεν εμφανίζουν συμπτώματα, ενώ όσα αρρωσταίνουν τείνουν να εμφανίζουν ήπια συμπτώματα όπως χαμηλό πυρετό, κόπωση και βήχα.

Εντούτοις, όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας, στη μέχρι στιγμής εκτενέστερη ανάλυση θανάτων ανηλίκων λόγω της COVID-19, η ασθένεια συνδέθηκε αιτιωδώς με 1 θάνατο ανά 20 χιλιάδες μολύνσεις ανηλίκων. Αντίθετα με τον ισχυρισμό ότι «τα υγιή παιδιά δεν πάσχουν από την COVID-19», 1 στα 4 ανήλικα που πέθαναν δεν παρουσίαζε κανένα υποκείμενο νόσημα από μια ενδελεχή λίστα παθήσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η θνητότητα της COVID-19 φαίνεται πολύ μικρή στις νεαρές ηλικίες, στον ανεπτυγμένο κόσμο οι θάνατοι παιδιών ευρύτερα είναι ιδιαίτερα σπάνιοι. Κατά την έγκριση του εμβολιασμού για την COVID-19 στις ηλικίες 5-11 ετών, ο θεσμός υγείας CDC έδειξε ότι οι παιδικοί θάνατοι της COVID-19 ήταν πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς άλλων μεταδοτικών ασθενειών προτού εγκριθεί ο δικός τους εμβολιασμός, ο οποίος πλέον είναι καθιερωμένος:

Χρειάζεται επίσης να σημειωθεί ότι ο θάνατος αποτελεί την πιο ακραία έκβαση της COVID-19 αλλά οι ευρύτερες σοβαρές επιπτώσεις της στην υγεία είναι πολύ πιο συχνές. Σε δεδομένα του βρετανικού συστήματος υγείας, 8 στα 1000 παιδιά που μολύνθηκαν μέχρι το Μάρτιο 2021 χρειάστηκαν νοσηλεία, με την COVID-19 να συνιστά το βασικό λόγο στις περισσότερες περιπτώσεις. Επιπλέον, ανά λίγες χιλιάδες μολύνσεις, ακόμη και ασυμπτωματικές, τα παιδιά μετέπειτα παρουσιάζουν το επικίνδυνο πολυσυστημικό φλεγμονώδες σύνδρομο (MIS-C), που μπορεί μεταξύ άλλων να φτάσει σε καρδιακή ανακοπή.

Τα ευρύτερα χρόνια προβλήματα υγείας που προκαλεί η COVID-19 είναι ακόμη πιο συχνά, και σε μερικές εκτιμήσεις φτάνουν μέχρι και το 1 στα 7 παιδιά. Μια από τις πολλές επιπλοκές που εμφανίζονται μετά τη νόσηση από COVID-19, σε πολλαπλάσια συχνότητα σε σχέση με μετά τον εμβολιασμό, είναι η μυοκαρδίτιδα. Αντίθετα με τον ισχυρισμό ότι τα υγιή παιδιά δεν κινδυνεύουν, περίπου στα μισά περιστατικά νοσηλείας και στα περισσότερα περιστατικά MIS-C δεν καταγράφηκε κανένα υποκείμενο νόσημα. [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3][πηγή 4]

Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε εξηγήσει ότι ο εμβολιασμός τείνει να προσφέρει πιο αξιόπιστη προστασία και αυτό ισχύει ειδικά ως προς την ασυμπτωματική και ήπια νόσηση που είναι πιο συνηθισμένη στα παιδιά, η οποία όμως συχνά δεν οδηγεί σε ανάπτυξη αντισωμάτων. Αυτό έχει ως συνέπεια η ασυμπτωματική ή ήπια νόσηση να μην παρέχει προστασία από μια επόμενη και πιο επικίνδυνη επαναλοίμωξη ή από μετάδοση του ιού, η οποία μετέπειτα μπορεί να οδηγήσει στο επικίνδυνο σύνδρομο (MIS-C).

Συμπέρασμα

Με βάση τα ανωτέρω δεδομένα, οι ισχυρισμοί που προβάλλονται στο εξεταζόμενο βίντεο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Οι ισχυρισμοί περί αναπηρίας λόγω θρομβώσεων που προκαλούνται από τα εμβόλια προέρχονται από ενδείξεις του τέστ D-dimer που αφενός δε μπορεί να πιστοποιήσει την εμφάνιση τους, αφετέρου τέτοιες ενδείξεις μπορεί να καταγραφούν λόγω ηλικίας, λοιπών λοιμώξεων, ακόμα και της τυπικής ανοσολογικής απόκρισης του εμβολίου. Στη συνέχεια, τα στοιχεία που επικαλείται ο Dr Hoffe από το VAERS δεν είναι από μόνα τους ικανά να εδραιώσουν σχέση αίτιου-αιτιατού μεταξύ μιας δεδομένης παρενέργειας και των εμβολίων.

Aντίθετα με τους ισχυρισμούς του Dr Hoffe, ο αριθμός των κρουσμάτων στον Καναδά είναι σημαντικά μειωμένος σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες της πανδημίας, ενώ τα στοιχεία του οργανισμού Δημόσιας Υγείας του Καναδά δείχνουν πως οι μη εμβολιασμένοι διατρέχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο νοσηλείας σε σχέση με τους εμβολιασμένους. Ταυτόχρονα, παρά την αυξημένη μεταδοτικότητα του στελέχους Όμικρον ΒΑ.2, ο εμβολιασμός συμβάλλει στη μείωση της μεταδοτικότητας του ιού από εμβολιασμένους που τυχόν νοσήσουν, ιδίως μεταξύ πλήρως εμβολιασμένων ατόμων.

Επιπροσθέτως, δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν ADE. Τέλος, ο χαμηλότερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τα παιδιά για βαριά νόσηση και νοσηλεία δεν αποκλείει την επαναμόλυνση, σε σοβαρότερο βαθμό, αλλά και την εμφάνιση επικίνδυνων επιπλοκών από τη νόσηση, όπως το πολυσυστημικό φλεγμονώδες σύνδρομο (MIS-C).